‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
De karamels van Camps …
Bepaalde herinneringen staan in m’n geheugen gegrift. Bijvoorbeeld herinneringen aan de kermis in ons dorp in de diverse levensfases.
Net als vele andere kinderen in mijn jeugd – met weinig kermisgeld in mijn zak – begon ik met rondkijken. En nog eens rondkijken. Kosteloos vermaak kun je zeggen. Tegelijkertijd lette ik goed op wat de prijzen van de attracties waren en hoe lang bijvoorbeeld een ritje in de draaimolen duurde. En steeds was de conclusie hetzelfde: te kort van duur voor het weinige geld in mijn broekzak en kijken was ook al leuk en kost niks. Ik belandde altijd bij de snoepkraam van Camps uit Horst. Vaste prik was een puntzakje van die heerlijke zachte karamels. Smolten eigenlijk wel erg snel in je mond… Als tegenwicht voor dit korte maar heerlijke genot een zuurstok of een puntzakje ulevellen. Nogal plakkerig , maar ik kon er héél lang mee vooruit.
Daarna brak de periode aan dat je met je vriendjes indruk probeerde te maken op de meisjes in de sjimmy. Het eerste jaar was het gevoel dat het gelukt was voldoende om voldaan naar huis te gaan. Het jaar daarop volgde na ‘het spel’ in de sjimmy een ritje in de rupsbaan met een meisje waarop je blijkbaar enige indruk had gemaakt. ’s Nachts droomde je weg van geluk…
Dan komt de periode van stappen met je vrienden. Bezoeken aan de Meijelse cafees, de spiegeltent en op maandag het matinee bij Pauwke Pluijm. En als het lukte, als afsluiting van de avond een aardig meisje naar huis brengen…
Verhuist naar het zuiden beperkte de kermis zich vele jaren tot het bezoeken van een paar cafees op de zaterdagavond en op zondag ‘op de kermis’ bij de ouders van Jacqueline en een bezoekje aan mijn moeder in het bejaardenhuis.
En nu? De kermis heeft al een aantal jaren plaats gemaakt voor een fietsvakantie met broers en zussen. Met op maandag steevast even kriebels dat ik wel het kermismatinee van de KBO moet missen. Maar dat is weer snel vergeten als we op het einde van de middag terug zijn in het hotel en ons het Belgisch biertje goed laten smaken. Maar ach, het is allemaal surrogaat vergeleken bij dat ‘hemelse genot’ van die zachte karamels van Camps uit mijn kinderjaren…
Fijne kermisdagen (waar u deze ook doorbrengt).
Mat
