‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Het is maar net, hoe je het bekijkt…
Een ingezonden brief in de krant:” Vroeger was het allemaal anders, beter, duidelijker en een stuk gezelliger.” Het is maar net hoe je het bekijkt, denk ik dan. Als de briefschrijver gestopt was na zijn vaststelling, dat het vroeger allemaal anders was, zouden we waarschijnlijk in koor roepen dat dit inderdaad zo is. Maar bij dat “duidelijker, beter en gezelliger” kun je – naar mijn idee – zeker evenveel vraagtekens als uitroeptekens plaatsen. Was het dan zo’n lolletje dat elke morgen verplicht naar de kerk gaan? En op de zondag wachtte – buiten de Mis – ’s middags nog eens het lof. Verzaakte je, dan liep je kans problemen te krijgen met je ouders of de pastoor en … je zou wel eens het risico kunnen lopen om die reden later de hemel te missen!
Tegenwoordig zouden ze zeggen, dat we opgroeiden in een angstcultuur.
We groeiden op in de beslotenheid van ons dorp en hadden nauwelijks weet van wat zich daarbuiten afspeelde. De krant bracht mondjesmaat nieuws van buiten bij ons binnen. Natuurlijk was er – ook toen – gezelligheid. Er werd wat gebuurt met elkaar en een avond gekaart. In onze jongerenjaren gebeurde het toen al, dat er wel eens een blokje kaas of een schijfje worst op tafel kwam en dronk je je eerste – donkerbruin – biertje uit de fles van pap. Er stonden sigaretten op tafel en voor de ouderen zelfs sigaren. Het donkerbruine bier maakte plaats voor de bierkrat en de bessenjenever werd verdrongen door de droge wijn.
En de evolutie ging natuurlijk nog verder. Met de komst van tuinschermen, verdween het directe contact met de buren. De volkskerk uit onze jeugdjaren ging uit als een nachtkaars. De moderne media brengen – de klok rond – vanuit de verste uithoeken van de wereld het nieuws binnen. De mens zoekt zingeving en spiritualiteit buiten de kerkmuren of staakt die zoektocht.
En over weer 60 jaar zal de jeugd opa of oma verbaasd aankijken, als die vertellen hoe zij rond de eeuwwisseling leefden. En wie weet…. voegt opa er wel aan toe, dat het toen allemaal anders, beter, duidelijker en gezelliger was! En de jeugd zal denken: “Het is maar hoe je het bekijkt, opa…”
Wat naar mijn idee van alle tijden is, dat is de menselijke behoefte aan contact en respect. Mensen om je heen, met wie je geluk en verdriet kunt delen. En het gaat daarbij niet om de aantallen, maar om de diepgang. De werkelijke interesse van mij in die ander en van die ander in mij. Dat was zo, dat is zo en blijft hopelijk zo! Contacten vormen het cement in elke samenleving. Zo bekijk ik het…
Huub
