Er zijn van die momenten dat Roger, Huub en Mat – de vaste columnisten van ‘de zijbeuk’ graag even ruimte maken voor een professionele collega: oud – journalist Gerard Kessels. Wij nemen dan – uiteraard met zijn toestemming – een column van zijn hand over, die eerder in ‘de Limburger’ verscheen. De krant waarvoor Gerard – geboren ‘onder de kerktoren’ in Nederweert – zijn hele arbeidzame leven actief was. En ook nu nog kijken vele liefhebbers op dinsdag en vrijdag uit naar zijn column op pagina drie van de krant. Als geen ander verstaat hij de kunst om licht en luchtig te schrijven over al wat zwaar is. Zo ook dit keer.
Mat
Frans Wiertz
Bisschop Frans Wiertz van Roermond stopt. Hij wordt 75 en mag met emeritaat. Maar het gaat ook niet meer. Het licht verdwijnt uit zijn ogen. Op een dag merkte hij op het station dat hij aanwijzingsborden die met mes en vork naar het restaurant verwezen, verwisselde met die van man en vrouw voor het toilet – toch heel andere afslagen in het leven. Diensten doen lukt niet meer. Jaren geleden al zag ik hem in de kerk boven het missaal in zware worsteling met Gods woord. Het deed pijn hem zo te zien, maar ik voelde ook sympathie en bewondering, zoals altijd wanneer mensen de eigen sores ondergeschikt maken aan het werk. Blind worden is een eenzaam proces en de Heer heeft geen bedrijfsarts.
Meer nog dan met zijn ogen, kampte hij ook met de erfenis van zijn voorganger. Geen groter verschil dan tussen Gijsen en Wiertz. De theologische scherpslijper met het dunne mondje van het altijddurende gelijk en de dorpspastoor die zo tussen de brouwers van Hertog Jan kon.
Gijsen was herrie, Wiertz bracht rust. Maar zeker na de misbruikschandalen die de kerk bij veel mensen het laatste restje sympathie kostten, was het ook de stilte van het kerkhof. Het hoefde allemaal niet meer. Vroeger geloofde de menigte, nu geloofde ze het wel.
In een afscheidsinterview in de krant wilde Wiertz niet zeggen hoe hij de toekomst van de kerk ziet. Hij komt daar straks op terug in een ‘boekje’. Mooi zo, want over de kerk worden meestal dikke pillen geschreven, terwijl de kern goed in een boekje kan. Wat zeg ik: op een bladzijde!
Gerard Kessels
