‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
’Gevoel en werkelijkheid
Ons gevoel komt niet meer overeen met de werkelijkheid. Misschien een wat al te gewaagde uitspraak en zou ik het moeten beperken tot mijn eigen gevoel en de werkelijkheid om me heen. Eigenlijk gaat alles om me heen sneller en efficiënter en toch heb ik veel momenten van de dag het gevoel, dat ik langer moet wachten dan vroeger. Ik zal het proberen duidelijk te maken aan de hand van een voorbeeld op een willekeurige dag. Ik breng het laatste jaar nogal veel tijd door in het medisch circuit, dus neem ik zo’n dag als voorbeeld. Ik slaap slecht en dat geeft me vaak het gevoel dat een kwartier wel een uur duurt. Voordat ik richting ziekenhuis toer, moet ik bloedprikken. En of het zo moet zijn, moet ik als nummer 11 aanschuiven in de rij. Dat wordt wachten. Als ik maar op tijd in het ziekenhuis ben voor mijn afspraak. In werkelijkheid ben ik snel aan de beurt. Die ervaren ‘priksters’ houden er de vaart in en na 10 minuten sta ik weer buiten! Ik zet mijn auto koers richting ziekenhuis. Als ik de autoweg opdraai, sta ik gelijk vast. Of het zo gepland is voor mij, moet ik aansluiten in de file! Deze blijkt echter weer snel op te lossen. Ben heel wat sneller in het ziekenhuis dan vroeger met bus en trein. Voor de slagboom van de parkeerplaats staat een hele rits auto’s te wachten. Ben echter snel aan de beurt. Alleen een kaartje ‘uit de paal’ nemen; betalen is pas aan de orde als ik de parkeerplaats zal verlaten.
De wachtkamer van m’n specialist zit vol. Dat wordt een lange zit! Maar eens beginnen met koffie uit de automaat nemen en een tijdschrift uitzoeken. Alle tijd voor… Maar wat blijkt? Een heleboel wachtenden hebben een andere afspraak dan met mijn specialist. Heb mijn koffie nog niet uit, als ik al word binnengeroepen ! Bij de betaalautomaat van de parkeerplaats is het druk. “Het lijkt hier wel voor niks…”, zou mijn moeder vroeger zeggen. Dat is niet zo, maar het pinnen bij de automaat gaat echter best vlug. Kijk – voordat ik ga rijden – nog snel even naar de buienradar. Dat ziet er gunstig uit, dus kan ik vanmiddag nog mooi gaan wandelen.
Eigenlijk toch wel raar, zit ik me de hele tijd druk te maken, dat het zo lang duurt en hou ook nu weer toch nog een zee van tijd over! Bijna alles is inmiddels geautomatiseerd en tóch ervaren we in alles traagheid: De parkeer- of pinautomaat die je laat wachten op je bon. En de computer, die je laat wachten, als je iets moet opzoeken. We realiseren ons echter niet meer, dat vroeger het contant betalen in de parkeergarage veel meer tijd kostte en het opzoeken van iets in een encyclopedie vele malen langer duurde dan het opstarten van de computer! Gevoel en werkelijkheid gaan steeds meer uit elkaar lopen. De schijn bedriegt me!
Huub
