week 17-2025: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
‘Rituelen’
Het is bij ons ‘vaste prik’ gebleven. Op de zondag voor Pasen (Palmzondag) steek ik achter het kruisbeeld in de woon- en slaapkamer een palmtakje. En heel vaak denk ik dan ook aan een ander moment van vroeger rond die palmtakjes. We liepen op Palmzondag met onze ouders mee naar de akkers, waar het jonge graan opkwam. Op elke hoek van die akkers mochten we een palmtakje in de grond steken. In de stille hoop, dat dit enkele maanden later mocht bijdragen aan een goede oogst. Achteraf heb ik niet de indruk, dat mijn vader van dit gebruik hoge verwachtingen had. Maar ja. De pastoor zei het en dan deed je dat. En zo waren er een heleboel andere zaken, die je deed – of juist niet deed – op het gezag van diezelfde pastoor. Later hoorde ik mijn moeder vaker zeggen: “Het zou voor het geloof beter zijn geweest, als ze niet zoveel met al die ‘hokus-pokus’ hadden rondgestrooid” en zich meer op de kern van het geloof hadden gericht. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Dat gezag van de kerk is in onze westerse wereld overigens aardig ingestort. En daar heeft de leiding van die kerk over de hele wereld stevig aan meegeholpen. Het zijn meesters gebleken in het in de doofpot stoppen van zaken in de ijdele hoop, dat de ‘goedgelovige schaapjes’ er nooit weet van zouden krijgen. Ze hebben zich daarin behoorlijk vergist, kunnen we nu vast stellen.
Ook Jacqueline en ik hebben behoorlijk wat van die vroegere rituelen achter ons gelaten. Al steken we op Palmzondag nog wel heel trouw in de woon- en slaapkamer een palmtakje achter het kruisbeeld. En in die ruim 50 jaar, dat we samenzijn, eten we op vrijdag praktisch altijd vis. Het heeft echter weinig meer van doen met dat vroegere verbod van de kerk om op die dag vlees te eten. We eten op die dag vis om de doodeenvoudige reden, dat we dat beiden erg lekker vinden.
Ook is bij ons de ‘kerstgroep’ vast onderdeel blijven uitmaken van het in de kerstsfeer brengen van ons appartement. Al staan de beeldjes nu in een andere ‘entourage’. De kerststal heeft plaatsgemaakt voor een grote glazen stolp, maar dat terzijde..
Ook is er sinds we weer in ons geboortedorp wonen een nieuw traditie bijgekomen, die we eerder niet kenden. We hebben in die 18 jaar, dat we hier weer wonen nog nooit een Carnavalsmis overgeslagen en we hopen, dat het ons gegeven is, dat nog enkele jaren te blijven doen!
Mat
