week 05-2025: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Vriendschappen
Als ik zeg, dat over vriendschappen ‘boekenkasten vol’ geschreven zijn, dan overdrijf ik wellicht. Maar dat er veel over geschreven is, leert een paar minuten ‘googelen’ al. De Griekse filosoof Aristoteles schreef er 2000 jaar geleden al over. Je hebt ze in alle soorten en maten. Van oppervlakkig tot heel hecht. Van kort tot ‘levensbestendig’.
Mijn ervaring is, dat vriendschappen kunnen groeien, maar ook uit elkáár kunnen groeien. Zo stel ik vast, dat het vriendenclubje, waar ik vroeger mee op stap ging, aardig uit elkaar is gevallen. Dat gebeurde zo’n beetje in de jaren, dat iedereen ging trouwen en deels buiten Meijel terecht kwam. Je zou kunnen zeggen, dat het vriendschap was, gebaseerd op plezier. Daar is overigens niks mis mee. Ik heb volop genoten van die jaren en denk er – ook nu nog – met plezier aan terug. Aan de enkele jaren, die we na ons trouwen in Heerlen woonden, hebben we aan onze directe buren uiteindelijk vrienden overgehouden, waar we ook nu nog – zij het incidenteel – een fijn contact mee onderhouden. Wat begint als buren groeit door naar vrienden. Datzelfde gebeurde ook weer in Geleen met onze directe buren. Beide stellen en ook wij verhuisden naar elders, maar we bleven (en blijven) contact houden. Hetzelfde gebeurde met een klein clubje mensen uit de Geleense parochie, waarin we actief waren,waaronder de pastoor. We werden en zijn nog steeds een hecht clubje, dat veel lief, maar ook leed met elkaar deelt.
Ook met enkele collega’s – verspreid door het land – groeide collegialiteit uit tot vriendschap. Een band, die na onze pensionering nog duidelijk sterker is geworden.
Je ziet elkaar wel niet meer zo vaak, maar je beleeft het contact wel heel intens. Het fijne is ook wel, dat ook onze partners nadrukkelijk deel uitmaken van deze ‘vriendenclubjes’. Een hechte vriendschap ontstond ook met de Amsterdamse eindredacteur van de twee boekjes die ik na mijn pensionering schreef. We kenden elkaar tot op dat moment nauwelijks, maar ook uit dit contact is een fijne vriendschap gegroeid en ook hier delen onze partners weer in deze vriendschap. Ook na onze terugkeer in Meijel hebben we hier nog nieuwe vrienden gemaakt. In dit laatste geval ontstond het bijvoorbeeld, doordat ‘Jacqueline en zij’ elkaar leerden kennen in het vrijwilligerswerk en ‘wij mannen’ dan wel eens ‘een kop koffie of iets sterkers’ met elkaar dronken.
Voor ons zijn – naast onze familie – deze diverse vriendenclubjes een van de mooiste zaken die we kennen. Je moet er wel in blijven investeren, maar je krijgt er heel veel voor terug!
Mat
