week 44-2023: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Het morele compas
Met het ouder worden – gevoegd bij een paar stevige ‘tikken’, die ik de laatste jaren heb opgelopen – worden de marges, waarbinnen mijn leven zich afspeelt smaller. De hoge versnelling waarin mijn werkzame leven zich afspeelde, is voltooid verleden tijd. Het wordt nu veel meer schipperen tussen wat het leven nog voor me in petto heeft en wat ik nog van het leven wil. Ik heb aardig geleerd om de eisen wat ik nog wil, niet te hoog te stellen, maar uit te gaan van datgene wat ‘lichaam en geest’ nog aankan.
Ter geruststelling: Ook het leven van dit moment, vind ik nog steeds zeer de moeite waard! En krant, internet en TV zorgen er daarnaast voor, dat ik dagelijks nog voldoende zaken ‘tank’, waarover ik me zorgen maak, of zelfs opwind, maar ook wel vaker om kan (glim)lachen. Het ‘heilige moeten’ ligt echter al wat jaartjes achter me en dat biedt ook tijd en ruimte om na te denken over het leven, mijn eigen leven.
Van kind tot het punt, waar ik nu ben aanbeland. De ene keer zijn dat heel concrete gebeurtenissen en ervaringen en een andere keer ben ik veel meer bezig met de grote lijnen waarbinnen ik mijn leven heb ingekleurd. Dat laatste houdt me de laatste tijd wel meer bezig dan al die losse gebeurtenissen in mijn leven. moet ik zeggen. Misschien ben ik wel stilletjes aan de balans op aan het maken. Als dit zo is, hoop ik wel, dat het een tussenbalans is en niet de definitieve eindbalans…
Als kind en puber zocht je – ik in ieder geval – regelmatig de grenzen op, die je leven afbakenden. Met vallen en opstaan verkende je de steeds groter wordende wereld. En ook in die groter wordende wereld leerde je de grenzen kennen. Het waren je ouders en school. die je op dit levenspad in eerste instantie van de nodige bagage voorzagen. Hoe ga je om met anderen. Wat kan/mag wel en wat niet. Je ontwikkelt zo – wat ik zou willen noemen – je eigen morele kompas. En dat gaat heel wat verder dan de Tien Geboden, die je vroeger op de Lagere School van buiten moest leren. Al blijft naar mijn idee binnen dit ‘kompas’ ‘het goede doen en het kwade laten’ een belangrijk gegeven.
Dat ‘kompas’ bepaalde en bepaalt nog de lijnen, waarbinnen ik het leven inkleur. Mijn omgang met anderen, mijn opstelling in het werk, mijn denken over politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Dat kompas is overigens niet iets statisch,dan die eerdergenoemde ‘Tien Geboden’, maar beweegt mee met ontwikkelingen in de wereld maar ook in mezelf. Nou wil ik absoluut niet de indruk wekken, dat ik dag in, dag met dit kompas bezig was en ben. Verre van dat. Wat ik echter zeker weet is, dat het veelal onbewust een rol speelt in mijn doen en laten. Je zou kunnen zeggen, dat mijn ‘automatische piloot’ ermee is afgestemd. Meer bewust komt dat kompas in beeld bij mijn meningsvorming over ontwikkelingen in maatschappij en kerk en als ik bijvoorbeeld naar de stembus ga.
Zo, nu weet u ook waar ik behalve met ‘stukjes schrijven’, fietsen met Jacqueline, een ‘terrasje pikken’ en ‘niksen’ zoal mee bezig ben. Maar ik beloof u: Een volgende keer is het weer wat luchtigere kost!
Mat
