week 36-2023: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Ruimte voor passend afscheid
Ook al ben ik nog geenszins levensmoe, ik realiseer me best – nu ik richting de tachtig ga – dat ik steeds dichter de eindstreep van mijn aardse bestaan nader. Om je heen vallen zo voor en na broers, zussen, vrienden en oud-klasgenoten weg. Bij ons was het op dat punt de afgelopen maanden ook wel even ‘raak’. In een half jaar tijd ‘onze Wiel’, schoonbroer Mart en buurvrouw Lies. En alle drie na een betrekkelijk kort, maar ook wel hevig ziekbed.
Overheerst bij een geboorte heel sterk het geluksgevoel, bij het heengaan van iemand is het de tegengestelde emotie – droefenis – die overheerst. Maar gelukkig – zo is ook nu weer mijn ervaring – mengt die droefenis zich als regel vrij snel ook met gevoelens van dankbaarheid. Dankbaarheid voor wie de overledene was en wat hij/zij voor anderen en mij betekende. De dagen, die volgen zijn voor de naast-betrokkenen niet alleen dagen van droefenis en dankbaarheid, maar ook dagen waarin de familie samen heel wat uurtjes doorbrengt en vele herinneringen ophaalt. En alleen al om die reden belangrijke dagen. Het zijn echter ook de dagen, waarin de voorbereidingen voor de afscheidsdienst getroffen moeten worden En daarbij komt natuurlijk een portie regelwerk om de hoek kijken. Maar gelukkig staan we er bij die best moeilijke, maar mooie opgave niet alleen voor.
En het is dit laatste aspect, waar ik in deze column graag even bij stil wil staan. Zonder anderen tekort te willen doen, wil ik hier opmerken hoe gelukkig we ons in Meijel mogen prijzen met de mensen, die – wat dat regelwerk betreft – dan veelal vrijwel direct in beeld komen. Eerstens is dat in ons dorp uitvaartondernemer Roland van den Boom en zijn team en – in geval van een kerkelijk afscheid – naast Roland – ook kapelaan Roger. Hun beider taken zijn natuurlijk verschillend maar lopen – ook in de voorbereiding van het afscheid – vloeiend in elkaar over. Zij geven in deze droeve omstandigheden richting en structuur aan alles, wat geregeld moet worden. En ondanks, dat er veel beslist en geregeld dient te worden, bieden ze vooral ook rust. Ze dragen zo nodig suggesties aan en geven ons telkens de tijd om de voor ons juiste keuzes te maken. Passend bij ons en bij de persoon die is heengegaan.
En het zal niemand ontgaan, dat bij zowel een afscheidsdienst in het crematorium als in onze parochiekerk zijn steeds grotere verschillen zichtbaar t.o.v. vroeger. Vooral het kerkelijk afscheid was strak gebonden aan regels met weinig inbreng van de nabestaanden. Tegenwoordig biedt kapelaan Roger juist heel veel ruimte aan inbreng van de familie voor een eigen invulling van de Dienst. Idem dito is dat het geval bij Ronald, als gekozen wordt voor een afscheidsdienst in het crematorium. Beiden stimuleren deze inbreng en dragen daarvoor steeds weer heel bruikbare suggesties aan.
Ik heb ook het laatste half jaar zelf weer mogen ervaren hoe waardevol hun werkwijze voor families is bij de verwerking van het leed om het heengaan van een dierbare! Zo vormt de afscheidsdienst een mooie, blijvende herinnering aan een dierbare.
Mat
