week 11-2023:
Zo heel af en toe maken de vaste columnisten weer eens plaats voor de oud-journalist Gerard Kessels. Uiteraard gebeurt dat met diens toestemming. Gerard is nagenoeg zijn hele arbeidzame leven in diverse functies actief geweest voor Dagblad de Limburger. Van regionaal correspondent tot hoofdredacteur. Maar was voor de krant bijvoorbeeld ook correspondent in Bonn en Rome. Na zijn pensionering keerde hij weer terug naar zijn geboortedorp Nederweert. En vanuit ‘het oude dorp’ zoals hij zelf graag zegt, schrijft hij op dinsdag en vrijdag nog steeds een column voor zijn krant. Pagina drie rechts bovenaan: ‘Aan de kant’. Ook deze zaterdag gaan kapelaan Roger en Mat weer eens aan de kant voor ‘Gerard uit het oude dorp’.
Ons hoekje
Steeds minder ouders in Limburg laten hun kinderen de communie doen. De kranten stonden er de afgelopen weken vol van. Ook het aantal doopsels loopt al jaren terug. De doopvont in de kerk staat droger dan het wijnglas in de pastorie.
Corona verhinderde een paar keer het communiefeest. En toen het virus weg was, herstelde de gang naar de horeca sneller dan die naar de Heer. Maar de malaise zit dieper. De niet-aflatende stroom misbruikschandalen in de kerk heeft er ingehakt. Geen instituut kan zonder gezag. En zeker een religie niet. Reputatie is alles; het enige. Het blazoen is besmeurd. Terugwinnen van vertrouwen zal voor de kerk net zo moeilijk zijn als voor een kameel om door het oog van een naald te gaan. Immens triest voor de vele oprechte, bonafide priesters. Maar niks aan te doen, zo gaat het altijd: de goeden lijden onder de kwaden. Zonde het geloof zo door de hakselmachine te zien gaan.
Wat blijft er over? Ik ben katholiek opgevoed, sta in die traditie. Mijn generatie heeft toch niets anders? Ik probeer me vast te houden aan de losse eindjes van het geloof der vaderen. Een mix van religie, rituelen en nostalgie. Gregoriaanse muziek, kaarsjes branden, mijmeren in een lege kerk over het hier en hierna. Geloof is voor mij het constante geploeter het goede te doen en het kwade te laten. En straks wil ik graag, nou ja graag, begraven worden in de schaduw van de toren van het Oude Dorp, tussen pap en mam, mijn verongelukte zus, opa en oma en een paar ooms. Er is daar een Kesselshoekje.
Gerard Kessels
