week 29-2022: (door Roger)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Zonnebloemen
MH17. 17 juli, 2014. Ik vind het, ook nu nog steeds, zo onwerkelijk.
Je gaat op reis samen met je familie of dierbaren, voor een vakantie. Wie doet dat niet? Of je moet weg voor je werk. Naar een congres bijvoorbeeld, om samen met een aantal collega’s je te verdiepen in een of ander maatschappelijk probleem. En ja, natuurlijk hoop je dat het vliegtuig in de lucht blijft. Mensen die het kunnen weten, zeggen zelfs dat het veiliger is dan in een auto op de snelweg.
Maar toch gebeurt het af en toe dat het noodlot, als een bliksemflits treft. En een vliegtuig verongelukt. Een vreselijke ramp. Omdat heel veel mensen, en de levens van de ontelbare achterblijvers tegelijkertijd doodgaan. En niet alleen mannen, vrouwen en kinderen. Bijna iedere vlucht gaan ook dieren mee. Zo zaten in de MH17 twee honden. Een Friese Stabij van 8 jaar oud, genaamd Quinta, en een Duitse Herder-pup, die Costa heette. Je ziet: alle berichtgeving, over alles, heb ik lange tijd minutieus gevolgd.
Wij,we zaten niet in de MH17. Toevallig? Gelukkig? Hoe zou je dat nou moeten zeggen??
Ons leven is niet geëindigd in een groot veld vol met goudgele zonnebloemen. Ruisende zonnebloemen, die diep moeten hebben gebogen voor al die mannen, vrouwen en kinderen die vanuit de stilgevallen hemel naar beneden daalden.
Ver weg, onschuldig, in wat toen een uithoek van de aarde leek: Oekraïne. En nu 8 jaar later (maar niet verder), nog dichterbij…
Roger.
