week 12-2022: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Verkiezingen
Terecht kreeg de Russische inval in Oekraïne de laatste weken in de media meer aandacht, dan de verkiezingen voor de nieuwe gemeenteraden bij ons. De gruwelijke oorlog daar laat gelijk ook een ander licht schijnen op de verkiezingen hier. De Oekraïniers vechten zich letterlijk dood voor hun vrijheid. In ons land neemt nog maar nipt de helft van de stemgerechtigden de moeite hun stem uit te brengen. Terwijl dit laatste toch onlosmakelijk verbonden is met onze democratische samenleving, met onze vrijheid. Verkiezingen, die eigenlijk ‘de kers op de taart van onze democratische samenleving vormen’ of zoals men ook wel zegt ‘verkiezingen, die het feest van de democratie zijn’.
De mensen die niet meer naar de stembus gaan, komen dan met argumenten, dat toch niet naar hun geluisterd wordt, of dat het niet uitmaakt of je nou door de hond of de kat gebeten wordt. Ze realiseren zich niet of onvoldoende, dat vrije verkiezingen het fundament onder een democratische samenleving vormen. Mensen, die leven in een dictatuur smachten ernaar en hier laat de helft van de mensen dat recht achteloos aan zich voorbijgaan. Niet te begrijpen, als u het mij vraagt !
Naast het uiten van zorg rond verkiezingen wil ik in deze column ook wel wat vrolijkheid uiten rond dit onderwerp. Ik ken uit onze Zuid-Limburgse periode twee broers, die tegengestelde argumenten hanteerden voor hun stemkeuze. De een stemde altijd op de grootste partij, die op dat moment aan de macht was. Dit bood de grootste kans, dat hij zich weer vier jaar tot de kamp van de winnaars mocht rekenen. Broerlief koos altijd voor een clubje, dat gedoemd was weer in de oppositie te belanden. Zijn redenering was, dat elke macht, gezonde tegenmacht nodig had. Voor beide redeneringen valt natuurlijk wat te zeggen. Toen ik achter een borrel eens opperde, om dan samen eens een keer van positie te wisselen, keerden ze zich eensgezind boos tegen mij. Ze konden er echt niet de grap van inzien.
Dan nog een grap, die ik bedacht bij mijn stembusgang van een paar weken geleden. Voor me zag ik nog net Els – de aaw sjooljuf die mijn columns controleert – het stemlokaal binnengaan. Ik wilde snel achter haar aansluiten voor een grap. Ik wilde op hetzelfde moment, als Els uit het stemhokje kwam, ook mijn stemhokje verlaten, om zo tegelijkertijd ons stembiljet in die grote stembus te laten glijden. Ik zou dan tegen Jacqueline roepen: “Heb jij de fotograaf ook gewaarschuwd?”Dit natuurlijk naar het voorbeeld van politici, die onder het wakend oog van camera’s en fotolenzen hun stem uitbrengen. Mijn grap mislukte volledig! Voor mijn aanmelding in het stemlokaal werd ik al direct een andere kant uit gedirigeerd dan Els. En vervolgens naar een andere rij stemhokjes. Toen ik in een laatste poging de oversteek naar de stembus van Els wilde maken, werd ik door een medewerker, die moest zorgen voor een ordelijk verloop, onverbiddelijk naar de voor mij bestemde bus aan de andere kant gebracht. Zijn wakend oog volgde mij tot mijn biljet in de bus verdwenen was. Wat restte was, dat we heerlijk hebben kunnen lachen, toen ik bij het verlaten van het stemlokaal mijn totaal mislukte grap aan Jacqueline en Els vertelde! In die zin was de grap toch nog ten dele geslaagd.
Mat
