week 11-2022: (door Roger)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Stilletjes
Soms zit er, ineens, een zinnetje uit een liedje in je hoofd. Als een ‘repeterende’ langspeelplaat. Het blijft een hele tijd hangen, soms wel een hele dag. Dan, is het ineens weer weg. Om een paar dagen later, weer uit een doosje omhoog te ploppen. Geen idee, wat de “trigger” is. Mijn melodie, de afgelopen dagen is: ‘Het is zo stil in mij. Ik heb even nergens woorden voor… ( en de wereld, draait maar door… ” ) Een nummer van de muziekgroep, met de onverschrokken naam: ‘Van dik hout… ‘ De zanger, Martin Buitenhuis, zingt over momenten dat het van binnen even “stilletjes” kan voelen.
Ik probeer door te schudden met mijn hoofd, het liedje kwijt te raken. Te vergeefs. Maar de hele dag is er voldoende werk, en daarin afleiding. Het volledig concentreren op anderen. Het zijn onbewaakte momenten, waarop het ‘toeslaat’. Ik heb intussen wel geleerd, om het niet weg te stoppen. Tenslotte mist iedereen, een dichtbij iemand. En mag daar, om rouwen.
Niet de hele dag. Dat zou niet helpen. En diegene ook zeker, nooit, hebben gewild. Maar traantjes zitten gewoon nog, best ‘hoog’. Soms lastig. Maar ook, om maar te laten gebeuren.
Schrijven, helpt. Maar meestal zijn de stille gedachten: ‘niemand, mee lastig vallen’.
Het is een bizar kalenderjaar geweest, maart 2021 tot maart 2022.
Voor mezelf, het 50ste levensjaar. Abraham. Dat verhaal, van een vader en een zoon…
Komt goe, het wordt Pasen.
Roger
