‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Aanschuiven aan tafel
Regelmatige kerkgangers kennen dat beeld in onze kerk ook wel. Bij weinig misintenties komt het (steeds vaker) voor dat je de aanwezigen nog net niet met een zaklamp hoeft te zoeken, maar met enkele tientallen aanwezigen is onze grote kerk dan toch wel erg leeg. Vooral als het koor dan zingt vanaf het oksaal en de kerkgangers verspreid door de hele kerk hebben plaats genomen.
Pastoor Ton Reijnen van Eijs in het Zuid Limburgse heuvelland heeft er een paar weken geleden wat op gevonden. In de zaterdagse avondmis zaten – verspreid door de kerk – zegge en schrijven vijftien mensen. Dat is helemaal niks gedaan, vond Ton, en hij bedacht spontaan de oplossing. De kerkgangers gaven gehoor aan zijn verzoek om gezellig bij hem op het priesterkoor te komen zitten. Inclusief de drie koorleden die op het oksaal stonden te zingen. Er ontstond een heel speciale, intieme mis waar iedereen met een warm gevoel op terugkeek.
En naar het voorbeeld van Christus bij het Laatste Avondmaal ging deze avond in de Sint Agathakerk in Eijs eerst het brood en vervolgens de wijn rond. “Een heel bijzondere ervaring, zowel voor mij als de kerkgangers”, liet Reijnen – oud rector van de UTP in Heerlen – nadien aan een journalist van de Limburger weten. Ze denken in Eijs aan het inrichten van een kleinere ruimte, bijvoorbeeld in een zijkapel, als er maar een handjevol parochianen in de kerk zijn. Al laat pastoor Ton aan de journalist weten dat samen Eucharistie vieren rond een grote tafel hem zeer heeft aangesproken. Voor herhaling vatbaar dus. “Ook in andere kerken”, voeg ik daar vol overtuiging aan toe.
Mat
