week 39-2021: Heimat-muziek (door Roger)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Afgelopen zaterdagavond bij de Oogstdankviering, speelde een heel jong iemand voor het eerst in het openbaar mee bij de Heimatkapelle. Heel mooi, om mee te maken. Ook, een vorm van oogst…
En tja, dan denk je met weemoed terug aan de eigen lessen op dat houten, vertrouwde instrument met de wat hoekige naam: blok-fluit. Er moet dan ook veel geoefend worden (‘geblokt’) .
Ik weet nog dat mijn neef als eerste van de familie blokfluitles kreeg op de lagere school. Daar gniffelden we een beetje om. Maar als hij driftig aan het oefenen was, zong ik dolgraag mee. Terwijl opa soms zorgde voor de ‘backing vocals’ : ‘daar was ’n sneeuw-wit vogeltje.. daar was ’n sneeuw-wit vogeltje..
al op ’n steken-dorentje- din-don-deine.. al op ’n steken-dorentje din-don-don ‘
De muzikale reikwijdte van de blokfluit, gaat natuurlijk veel verder. Veel verder dan het vaak wat houterige kinder-repertoire. Er is de blokfluit, bij Bach en Händel. Maar ook de blokfluit-solo bij The Beatles. En de polonaise kan worden gelopen op de legendarische klanken van ‘Una Paloma Blanca’ van de George Baker Selection.
Alle jaren, zijn communicantjes in Meijel tijdens de viering op de blokfluit blijven spelen. Steeds een vertederend moment. Dat spontaan tot applaus uitnodigt bij het horen van doorzettingsvermogen, en talent.
Waarvan je inschat -en hoopt- dat het later in de dorpsgemeenschap ergens nog wel eens zal terug klinken. Erg mooi, als én wanneer het dan zo ver is…
Roger
