week 38-2021: Wie sjoen os Limburg is… (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
In onze Zuid-Limburgse jaren deden Jacqueline en ik die ontdekking – wie sjoen os Limburg is – vooral wandelend. Wandelend in het Zuid-Limburgse heuvellandschap. Terug in Meijel hebben de wandelschoenen plaatsgemaakt voor de E-bike. De ontdekkingen zijn er niet minder om geworden.
Zoals laatst weer die tocht, die ons naar de andere kant van ‘Mooder Maas bracht. Langs het ‘Neers Knaalke’ richting de plaats, die deze naam draagt. Onder de brouwerij langs, door een prachtig stuk natuurontwikkeling, naar de oever van de Maas. Het fietsveer brengt ons naar de overkant. Daar gaat het langs de prachtig gerestaureerde molen ‘de Grauwe Beer’ naar drakendorp Beesel. Die draak kom je hier in diverse vormen tegen. Terug op het fietspad langs de Maas, komt aan de overkant Kessel in zicht. Ze hebben het vaak over de ski-lines van grote steden. Die van Kessel met de kerk en het prachtig gerestaureerde kasteel Keverberg mag er echter ook zijn. Dat geldt ook voor het vervolg van de route: dan over bospaden en dan weer langs de boorden van de Maas door Reuver en Belfeld, waarna de stuw bij Steyl in zicht komt. Steyl, dat overigens veel meer te bieden heeft, als die stuw. Ik denk dan bijvoorbeeld aan het Missiemuseum, de botanische tuin Jochemhof en het Limburgs Schutterijmuseum. De veerboot brengt ons weer naar de overzijde, naar Baarlo. Zijn de Kesselnaren ‘gruts’ op hun kasteel, Baarlo heeft er liefst vier en wordt terecht Kastelendorp genoemd. Natuur, geschiedenis, kunst en cultuur, maken ‘Bolder’ tot een plek waar het op een van de terrassen – met ‘een tas’ koffie en een stuk vlaai – best goed toeven is. Een schitterend fietspad door de Heldense Bossen brengt ons via Helden, Panningen en Beringe weer naar onze thuishaven: Méél. Het dèùrep tussen Peel en Maas, waar ook wij weer ons Peelgeluk gevonden hebben. We hebben deze dag weer mogen genieten van een schitterend stukje Limburg. Limburg, dat in die onsterfelijke evergreen uit 1954 van Venlonaar Harry Bardoul zo schitterend wordt neergezet: ‘Wie sjoen os Limburg is’.
Ik laat de tekst hier nog maar eens volgen.
Es de klanke van de aovendkok weer jub’lend es muziek
Euver os Limburgslandje gaon, dan veule veer os riek
En door de aovendzon bestraolt kniele kinjer veur ’t kruus
Det ste allein in Limburg nog langs elke zandweg zuus
Wie sjoan os Limburg is begrip toch nemens
Es allein de Zuderling dae Limburg leef is
Want door de jaoren heen bleef Limburg onbetwis
’t Stukske Nederland dat ’t schoanste is
En zo is het maar net!
Mat
Victorien
Jullie tocht heerlijk meebeleefd Mat. Ik wandel en fiets er graag met vrienden. We ontdekken steeds weer nieuwe mooie plekjes. Mogen er nog vele volgen!