De vaste columnisten van ‘de zijbeuk’ maken incidenteel graag ruimte voor een professionele collega, de journalist Gerard Kessels. We nemen dan – uiteraard met zijn toestemming – een column van zijn hand over die eerder in De Limburger verscheen. Gerard is een streekgenoot, geboren ‘onder de kerktoren van Nederweert’, waar zijn vader gemeentesecretaris was.
Mat
Tussen armen en rijken
Leve de paus. Franciscus ging afgelopen weekend naar het Griekse Lesbos en nam twaalf Syrische asielzoekers mee terug naar Rome. Naar zijn eigen Vaticaanstad, een mini-land met vierhonderd burgers en als clubkleur kardinalenrood. Met meer paleizen dan inwoners. Die Syriërs zullen het goed krijgen.
De paus geeft het goede voorbeeld bij deze ‘grootste humanitaire catastrofe sinds de Tweede Wereldoorlog’, zoals hij het noemde. Vluchtelingen opnemen, niet afschuiven. Of nu landen volgen? Veel zal er waarschijnlijk niet veranderen., maar opnieuw deelt Franciscus hier een publicitaire klap uit voor de goede zaak.
Toen hij drie jaar geleden aantrad noemde hij zich naar Franciscus van Assisi, de straatarme heilige uit de middeleeuwen die zich voornamelijk voedde door het kijken naar vogels, Onze Argentijnse paus wilde een sobere kerk die vooral opkomt voor de armen en verdrukten.
Een schizofrene toestand. Want in de wereld strijdt hij tegen armoede en verdrukking, maar in zijn eigen kerk tegen rijkdom en overdaad. Zijn actie op Lesbos valt in de eerste categorie, het feit dat hij niet in het pauselijk paleis woont, maar in een eenvoudig gastenverblijf, in de tweede.
Dat tweede gevecht is net zo moeizaam als het eerste. Het Vaticaan is schatrijk. En ook de Italiaanse kerk zit er warmpjes bij. Volgens de financiële pers bedraagt de waarde van het onroerend goed dat zij bezit ongeveer duizend miljard.
Dan had die Franciscus uit Assisi het een stuk gemakkelijker. Die leefde, heel overzichtelijk, alleen tussen de armen.
Gerard Kessels
