week 08-2021: Geloof, hoop en …weten (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Naast allerlei andere lezenswaardige artikelen vraagt in de weekendeditie van de Volkskrant altijd een breed scala aan columnisten mijn aandacht. Al vele jaren is daarbij leeftijdgenoot Martin Sommer m’n favoriet. Voor zijn vaak lange, politiek getinte columns moet ik dan wel écht gaan zitten; er de tijd voor nemen. Het is een ‘diepgraver’ zou je kunnen zeggen en hij komt daarbij vaak tot wijze, verrassende inzichten. Toen rond Kerstmis de ic’s van de ziekenhuizen overvol dreigden te raken vanwege corona, ging de discussie spelen wie – als er geen medische argumenten meer waren – het laatste bed op die ic moest krijgen. De dames en heren politici deden verwoede pogingen de hete aardappel van hun bordje te schuiven en zich te verschuilen achter de wijsheid van de medische specialisten. Het was inmiddels namelijk bekend, dat de specialistenvereniging ergens in een bureaula een draaiboekje had liggen. Een draaiboekje, waarin het een en ander stond over hoe het zou moeten, als er geen medische argumenten meer golden en zij – de medisch specialisten – onverhoopt toch die beslissing moesten nemen. De vereniging zelf wilde met haar opvatting niet voor de draad komen, omdat zij – terecht naar het oordeel van Sommer – vonden dat zo’n beslissing hun specialisme voorbij was en de politiek in deze kwestie haar verantwoordelijkheid diende te nemen! De vraag, die centraal stond was, of op zo’n moment jongeren voorrang dienden te hebben op ouderen. En in die ‘geheime notitie’ van de medici, waar de politiek zich achter verschool stond, dat dit laatste dan uiteindelijk maar het geval moest zijn. Bijna zei Sommer dat het een stelletje lafaards waren, daar in die bankjes van de Tweede Kamer. Altijd de mond vol dat je nooit mag discrimineren, om welke reden dan ook. Tot het ouderen betreft! Er bestaat voor niemand zekerheid over zijn of haar levensduur, laat staan een recht op een even lang leven dan een ander. Het enige dat vaststaat is, dat we op termijn allemaal doodgaan, stelt Sommer vast. En of er ons na die dood mogelijk nog iets wacht, staat geenszins vast, voeg ik daar aan toe, ook al willen godsdiensten de mens door de eeuwen heen anders doen geloven. Geloven prima, maar weten is natuurlijk iets anders, ook al ‘verkopen’ kerken naar mijn gevoel graag ‘geloven’ als ‘weten’. Tussen dat ‘geloven’ en ‘weten’, plaats ik bij dit onderwerp graag de ‘hoop’. Mocht die discussie over dat laatste ic-bed mij een keer persoonlijk gaan raken, dan hoop ik, dat ik op dat moment zelf de moed en kracht heb om aan te geven, dat ik voorrang geef aan een jonger iemand. Zonder te geloven, laat staan te weten, dat me daarvoor na m’n dood nog een beloning wacht. Al hoop ook ik dat er na die dood ‘iets’ is !
Mat
