week 51-2020: ‘Inbetweentje’ (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Met name in de sport worden van oudsher veel Engelse woorden gebruikt. Als kind spraken we op het voetbalveld al over keeper (doelman), goal (doelpunt),back (achterspeler), corner (hoekschop) en penalty (strafschop). Bij tennis en volleybal was en is dat niet anders. Nu de digitale wereld steeds meer bezit van ons neemt, dringt dat Engels steeds verder door tot in de haarvaten van onze maatschappij en onszelf. Zo raken bijvoorbeeld reclameboodschappen steeds meer doorspekt van Engelse benamingen. Een nieuw artikel, dat op de markt komt, krijgt vaak zomaar een Engelse benaming.
Ik moet dan terugdenken aan de tijd, dat we in 2007 terugkeerden naar Meijel. Voor de inrichting van onze nieuwe ‘stek’ moesten o.a. nieuwe ‘gordijnen’ worden aangeschaft. Ik kende alleen vitrage en overgordijnen. Ik hoorde in de meubelzaak Jacqueline met de verkoopster ineens druk babbelen over ‘inbetweens’. Het bleek een tussenvariant te zijn tussen vitrage en een overgordijn. Nou klinkt ‘inbetween’ natuurlijk ook een stuk interessanter dan zijn Nederlandse broertje ‘tussenin’. Sindsdien hangen bij ons dus ‘inbetweens’.
Maar dat ‘inbetween’ is natuurlijk op een heleboel andere zaken van toepassing. Bijvoorbeeld op deze column. Sinterklaas is op deze 12e december met zijn stoomboot alweer aangemeerd in zijn Spaanse thuishaven en voor een Kerstcolumn is het nog net te vroeg. Als ik dat ‘inbetween’ een beetje verhaspel, is deze column dus ditmaal een ‘inbetweentje’, een tussendoortje.
Ook boven onze ‘aardkloot’ hangt al maanden een ‘inbetween’. Door het coronavirus leven velen van ons tussen hoop en vrees. Krijgen we dat coronavirus op korte termijn eronder, of maakt het virus de komende weken opnieuw een vlucht naar voren en gaan er alleen al in ons eigen landje nog eens vele honderden nieuwe slachtoffers vallen. Die hoop en vrees speelt voor veel mensen ook rond de vaccins, die op dit moment volop in productie komen. Bieden ze voldoende bescherming of zullen het achteraf toch maar lapmiddelen blijken te zijn? Komt onze economie er weer snel bovenop, of zakken we nog dieper in het moeras? Keert in de Verenigde Staten de rust terug of blijven Donald Trump en zijn aanhangers daar nog lange tijd de boel verzieken? Hoe zullen in ons land de verkiezingen uitpakken? Gaan ook hier de doem- en complotdenkers nog verder terrein winnen?
Zonder de realiteit uit het oog te verliezen, lijkt het me erg belangrijk, dat we ook in deze onzekere tijden vertrouwen blijven houden. Vertrouwen, dat het ook ditmaal weer goed zal komen. Vertrouwen, dat het goede het ook ditmaal wint van het kwade. Over deze ‘inbetween dagen’ heen, wens ik iedereen van harte toe, dat hij of zij blijft geloven in dat goede. Dat brengt de nodige rust in onszelf. Nu, met Kerstmis, met Oud en Nieuw en alle dagen die volgen.
Mat
