‘Vanuit de zijbeuk’

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.

Lomp

Vanochtend las ik in de krant dat ik een lomp en onaangenaam mens was. Uit onderzoek van de Universiteit van Michigan blijkt namelijk dat mensen die waarden hechten aan typfouten en grammaticale dwalingen, niet zo prettig van karakter zijn.
Ik ben graag op de hoogte: lees dus veel. Fluit graag daarbij -tussendoor- een deuntje. Schrijf ook, tijdens mijn werk,  gedichten en gedachten op. Niet alleen, voor Sint-Nicolaas. En wil dan graag weten, wat woorden betekenen. Ze zo goed mogelijk, en afwisselend, gebruiken. En nauwkeurig (accuraat) optekenen.
Taal is voor mij een uitdrukkingsmiddel. Dus ik begin mij vanochtend al zorgen te maken. Lomp, als gevolg van een voorliefde voor het uiterlijk en innerlijk van woorden? Nou, nee zeg: bedankt hoor!
Gelukkig lees ik – ook nu – verder. Haal ik nog vóór het omslaan van de bladzijde en de volgende hap van de boterham, weer gerust adem.
Het gaat er volgens het Amerikaanse onderzoek namelijk niet per definitie om, of mensen de fouten zíen, maar of ze er zo veel waarde aan hechten dat ze er iets van zeggen.

Ik maak spel- en typfoutn (ook bij deze columns). Herstel: typfouten. Geen twijfel over mogelijk.
Gelukkig is er ‘Google’, en de rest van het wereldwijde web. Bestaan er sites als ‘Onze Taal’ en Taaladvies.net .  Zijn er tips, voor leesbaar schrijven.
Daarbij leer je, dat je typefout én typfout mag gebruiken (zie bij: Taaluilen.nl ) . Ook al zegt je ‘Word’ op de computer van niet. Toch zullen er altijd woorden zijn die blijven knagen, waar een vreemd soort twijfel blijft spelen.

Mijn twijfelwoord waar ik al jaren denk te weten hoe je het echt moet schrijven is: ongelooflijk.
Het woord ongelooflijk mag je namelijk op twee manieren schrijven: Ongelooflijk en ongelofelijk.

In het begin schrok ik daarvan. Was ik van slag. Gelukkig zegt mijn Groot Woordenboek der Nederlandsche Taal (de ‘Dikke Van Dale’) dat dit zoveel als  “wel zó erg, dat je het bijna niet kunt geloven”   betekent. Net  dus als het ‘lompe-tig-ge’ bericht, uit het ochtendkrantje.

Roger