‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Gaandeweg pelgrim worden
Er staan maar weinig boeken in mijn boekenkast die ik intussen twee maal herlezen heb.’Gaandeweg wordt je pelgrim’ – een reisverslag van een voettocht naar Santiago de Compostela – is er daar één van. Het verhaal van twee mensen die ik ken uit de tijd dat ik werkzaam was binnen de vakbeweging: Cathrien en Ed Dohmen uit Wanssum.
Cathrien wilde de reis al heel lang maken, Ed wist het eigenlijk niet zo. Toen hij in 1992 de ziekte van Hodgekin – lymfklierkanker – kreeg, leek de zaak voor hem definitief van de baan. Mooi niet waar! In de jaren erna nam het plan steeds concretere vormen aan en op 28 april 1996 vertrokken Cathrien en Ed. Omdat Ed vanwege zijn kanker geen zware rugzak kon dragen construeerden een paar vrienden een ingenieus karretje. “De blitse,knalgele kar liep als een tierelier”, zegt Ed in zijn boek. Enkele dagen voor hun vertrek constateerde een internist nog een ernstige darmontsteking bij Ed, die gelukkig geen verband bleek te hebben met zijn kanker. En dus werd er toch vertrokken. Hun reismotto was immers “we gaan op hoop van zegen.”
Het boek verhaalt van dag tot dag over hun belevenissen; ontmoetingen en tegenslagen. Over weidse vergezichten en glooiende valleien. Maar ook over moeilijk begaanbare bergpaden en dagenlange regen. Over afzien onderweg, maar ook over het genieten van hele kleine dingen, zoals het plukken van een handvol mirabellen onderweg, waar je de dorst mee lest. Over onderlinge spanningen die tijdens zo’n reis ontstaan maar ook over het steeds meer naar elkaar toegroeien tijdens de pelgrimage. Zelfs hele diepe, innerlijke gevoelens komen in het boek aan de orde.
Na 2529 km bereiken ze op 26 oktober Santiago. Op 27 oktober – de dag dat hij 59 wordt – mag Ed in de overvolle kathedraal ten overstaan van alle aanwezige pelgrims een gebed uitspreken dat hij beëindigt met de woorden: “Santiago houdt hier en nu niet voor ons op, nee Compostela zal doorgaan, ons leven lang”. Helaas mag het leven van Ed niet lang meer duren. Een jaar later overlijdt Ed aan zijn kanker.
Ik heb het boek van Cathrien en Ed nu driemaal gelezen. Als ik tijd van leven heb, zal het niet voor de laatste keer geweest zijn.
Mat
