‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Lomp
Vanochtend las ik op een website over taal, dat ik een lomp mens was.
Uit onderzoek van de Universiteit van Michigan blijkt namelijk, dat mensen die waarde hechten aan typfouten en grammaticale dwalingen, niet zo prettig van karakter zouden zijn.
Ik ben graag op de hoogte: lees dus regelmatig. Schrijf ook, voor mijn werk, gedachten en gedichten die ik tegenkom op. Niet alleen, voor Sint-Nicolaas.
Wil dan graag weten, wat woorden betekenen. Ze zo goed en afwisselend mogelijk gebruiken. En nauwkeurig (accuraat) optekenen.
Taal is een uitdrukkingsmiddel. Dus ik begon mij vanochtend al wat zorgen te maken. Lomp, als gevolg van aandacht voor het uiterlijk, en innerlijk, van woorden? Nou, nee zeg: hartelijk bedankt hoor!
Gelukkig lees ik – ook nu – verder. Haal ik nog vóór het eind van de pagina, en voor de volgende hap van de boterham, weer gerust adem.
Het gaat er volgens het Amerikaanse onderzoek namelijk niet per definitie om, of mensen de fouten zíen. Maar of ze er zo veel waarde aan hechten, dat ze er iets van zeggen.
Ik maak spel- en typfoutn (ook bij deze columns). Herstel: typfouten. Geen twijfel over mogelijk.
Gelukkig is er ‘Google’, en de rest van het wereldwijde web. Bestaan er sites als ‘Onze Taal’ en Taaladvies.net . En zijn er tips, voor leesbaar schrijven.
Daarbij leer je, dat je typefout én typfout mag gebruiken (zie: Taaluilen.nl ) . Ook al zegt je ‘Word’ op de computer van niet. Toch zullen er altijd woorden zijn die blijven knagen, waar een vreemd soort twijfel blijft spelen.
Mijn twijfelwoord, al jaren lang, is: ongelooflijk.
Het woord ongelooflijk mag je namelijk op twee manieren schrijven: Ongelooflijk en ongelofelijk.
In het begin schrok ik daarvan. Was ik van slag. Gelukkig zegt mijn Groot Woordenboek der Nederlandsche Taal (de ‘Dikke Van Dale’) dat dit zoveel betekent als “wel zó erg, dat je het bijna niet kunt geloven”.
Op dezelfde manier dus, als het ‘lompe-tig-ge’ bericht deze ochtend.
Roger
