‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
De ménsen hebben de kerk verlaten, de kérk heeft de mensen verlaten
Een aantal weken geleden ventileerde onze bisschop Harrie Smeets, in zijn rede bij gelegenheid van de ‘Dies Natalis’ van het Grootseminarie Rolduc, de mening dat de Kerk in Limburg nog steeds midden in onze samenleving staat. En even verder merkte hij in diezelfde rede op, dat het woord ‘verbinding’ het nieuwe toverwoord in de hedendaagse samenleving schijnt te zijn.
Met alle respect voor de bisschop wil ik hier graag een enkele opmerking bij plaatsen. De eerst uitspraak ‘De kerk in Limburg staat nog steeds midden in onze samenleving’, lijkt me eerder een wensdenken dan een werkelijkheid. Als het gaat om de fysieke plek van het kerkgebouw heeft hij daar – voor zover deze intussen niet een andere bestemming hebben gekregen – natuurlijk helemaal gelijk in. Maar dat zegt natuurlijk niets over de binding van Limburgers met het instituut kerk. Het geringe aantal mensen, dat nog regelmatig de kerk bezoekt, de steeds verder dalende kerkbijdrage en de sluiting van steeds meer kerken, duiden – helaas – in een geheel andere richting dan de bisschop ons wil doen geloven. En ‘de schuldvraag’ waarom de mensen geen binding meer hebben met de Kerk durf ik – voor een groot gedeelte – bij dat instituut leggen. Naar mijn mening heeft de in 2012 overleden kardinaal Carlo Martini – aartsbisschop van Milaan – hier op het einde van zijn leven wijze woorden over gezegd. “De kerk loopt een paar eeuwen achter. Veel mensen hebben de kerk verlaten en de kerk heeft de mensen verlaten. De kerk moet een weg van radicale verandering inslaan, die dichter bij de mensen staat.” Het was overigens een theoloog op TV, die op 1e Kerstdag deze woorden van Martini bij mij in herinnering bracht. Maar dit terzijde.
En dan nog even iets over ‘verbinding’ dat in de hedendaagse samenleving als een nieuw soort toverwoord wordt gezien, aldus de bisschop. De tijd, dat ik in wonderen en toveren geloofde, heb ik al lang achter me liggen. Maar verbinding? Ja, daar geloof ik wel in. En ik prijs me gelukkig, dat ik binnen onze parochie niet de enige ben! In ons visiedocument over de toekomst van onze Méélse Kèèrk hebben we het in 2017 letterlijk zó neergeschreven: “Ook nu nog zien wij een duidelijke rol voor onze parochie weggelegd. Niet meer leidend, maar dienstbaar en verbindend. Steeds weer – op basis van gelijkheid – zoekend naar andere partners in onze gemeenschap”. Juist vanuit die positie – dienstbaar en verbindend – denk ik dat we kansen hebben om onze positie binnen de Méélse gemeenschap wel te behouden!
Nu nog die radicale koerswijziging binnen die uiterst conservatieve Curie en haar ‘gevolg’ waar Carlo Martini in 2012 over sprak! Ik ben echter bang dat we hier , aan de rand van de Peel, nog lang tegen de stroom op moeten varen!
Mat
P.S. Ook Paus Franciscus haalde op 21 december jl. in zijn jaarlijkse kersttoespraak tot de Curie de woorden van Carlo Martini aan, toen hij (opnieuw) sprak over de dringende noodzaak tot verandering van beleid binnen de kerk.
