‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Wordt namaak, werkelijkheid?
Het is een wereld van verschil: die wereld uit mijn jeugd en de wereld, waarin ik nu leef. Het begint er natuurlijk mee dat mijn wereldje toen veel kleiner en overzichtelijker was. Die wereld speelde zich grotendeels af in ons eigen dorp en de naaste omgeving. In de stad kwam je een heel enkele keer en van een verre vakantiereizen droomde je zelfs niet. Het behoorde niet tot jouw wereld. Wat je mocht en niet mocht, lag vast en werd je door ouders, school en pastoor goed ingepeperd. Als ‘handboek’ daarvoor werd de catechismus gehanteerd.
Vervolgens kwam de periode, dat krant, radio en vooral de TV de grote buitenwereld voor ons hebben geopend. Vanaf dat moment komen de beelden en verhalen van over de hele wereld onze huiskamer binnen.
En tegenwoordig? Vierentwintig uur per dag kunnen we via de moderne communicatiemiddelen het nieuws uit de hele wereld volgen. En het heeft er veel van weg dat anderen – als ze willen – mij door middel van diezelfde communicatiemiddelen ook weer 24 uur per dag kunnen volgen… Om mee te kunnen in deze nieuwe wereld is het beheersen van de Engelse taal wel een vereiste. Eigenlijk wel een ‘mooie bijvangst’ van al die nieuwe ontwikkelingen, dat zo eeuwenoude taalbarrières gesloopt gaan worden. Maar in de slipstream – zeg maar de zuiging – van deze nieuwe mogelijkheden dreigt zich een alles verzengend monster te ontwikkelen. Hele groepen mensen – vroeger zouden we zeggen hele volksstammen – zijn middels twitter, facebook, You Tube en hoe het allemaal mag heten, hun eigen werkelijkheid in hun eigen wereld aan het creëren op basis van fake-nieuws; een gefingeerde werkelijkheid. En die gefingeerde werkelijkheid wordt tot de enige en echte waarheid gemaakt. Ik kan me nauwelijks een ernstigere bedreiging van onze ‘aardkloot’ voorstellen dan dit nieuwe monster. Men creëert een eigen wereld, niet meer gebaseerd op wetenschap en waarneembare werkelijkheid, maar op bedrieglijke namaak. De laatste stap is dan natuurlijk dat de fakers de macht grijpen in onze totale communicatiewereld: Wordt mijn ‘Acht-uur-journaal’, mijn regionale krant en zelfs onze parochieweblog fake en tenslotte ook wijzelf? Onze wereld, die ten onder gaat aan een schijnwerkelijkheid, die we zelf creëren? Ik hoop dat het blijft bij deze hele boze droom, al komen steeds vaker berichten mijn huiskamer binnen, die er op zouden kunnen duiden dat deze droom werkelijkheid aan het worden is. Tenzij… Tenzij deze berichten gefingeerd zijn! Om gek van te worden. Of ben ik het misschien al?
Huub
