‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Vrijheid van …
Tot de belangrijkste vrijheden die in ons land in de Grondwet zijn vastgelegd, behoren ongetwijfeld de vrijheid van meningsuiting en die van godsdienst. Het zijn echter ook de vrijheden waar steeds weer het nodige gedoe over is, die jaarlijks vele krantenkolommen vullen en goed zijn voor vele televisie uren. Menigmaal gaat het er dan om, dat vrijheden uiteindelijk ook grenzen (moeten) kennen. Voor menigeen blijken die te liggen ergens in het gebied waar de vrijheid van de een, die van de ander beperkt of aantast. Ook ik vind dat vrijheden grenzen kennen, al moet ‘het wapen van de beperking’ niet te snel van stal worden gehaald. De grens wordt voor mij overschreden als die ander mij tot zaken gaat verplichten, of me juist zaken verbied. Op dat moment gaat die ander namelijk mijn vrijheden aantasten. Vaak liggen daaraan religieuze opvattingen ten grondslag. En dan wil ik het niet alleen hebben over de Islam, want ook binnen het Christendom kunnen we er wat van.
Een paar voorbeelden:
De Kerken – met in hun kielzog een veelheid aan christelijke partijen – hebben zich jarenlang uitermate sterk verzet – en doen dat vaak nog – tegen het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Idem dito geldt dat voor het recht om onder bepaalde omstandigheden abortus toe te staan.
Toen steeds meer landen overgingen tot het erkennen van het ‘homo-huwelijk ‘ werden door kerken en bepaalde christelijke partijen opnieuw de messen geslepen. En ook hier geldt: het verzet is nog steeds aanwezig.
Ook als het gaat om euthanasie zijn Kerken en christelijke partijen in de zich voortslepende discussie zeer terughoudend, dan wel tegen.
Natuurlijk mogen ze daar vanuit hun geloofsopvatting tegen zijn en mogen zij die opvattingen aan hun volgelingen voorhouden. Maar ze doen er in de praktijk alles aan om dat mogelijke recht op ook aan andersdenkenden te onthouden. En daar wringt voor mij de schoen. Het recht van kerken en politieke partijen om op ethische gronden tegen te zijn wil ik hier niet betwisten. Ik heb er wel grote moeite als ze daarmee het recht van anderen die voor zijn blokkeren. Daarmee ontzeg je die ander het recht om zijn eigen geweten te volgen en dat vind ik een bijzonder slechte zaak. Godsdiensten die andersdenkenden de voet dwars zetten zijn een gevaar voor onze samenleving. Dat is door de eeuwen heen wel gebleken.
Mat
