‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Porseleinkast
Mijn vorige column ‘Bordjes verhangen’, schreef ik in een wat jolige bui. ’Bordjes verhangen’ handelde over het feit dat Jacqueline en ik één avond per jaar van positie veranderen. Ik lees en Jacqueline zit gekluisterd aan de TV het Songfestival te volgen. De volgende avond hingen de bordjes echter weer, zoals ze altijd hangen: Jacqueline in haar leesstoel, ik voor de TV. Het was de avond van de Europese verkiezingen en ik schakelde regelmatig tussen de verkiezingscentra in Nederland, België en Duitsland. Bij die verkiezingen werden geen bordjes verhangen, maar in veel lidstaten werd de complete porseleinkast omver gekegeld !
Neem Engeland. Daar maken sinds jaar en dag de Conservatieven en Labour afwisselend de dienst uit. In ‘porseleintermen’ zou je ze kunnen vergelijken met dure Wedgewood serviezen. Wel: ze kregen de terechte ‘beloning’ voor de ongelooflijke Brexit-soap, die ze nu al maanden opvoeren. Ze werden van tafel geveegd. Het hele Wedgewood spul aan gruzelementen!
Met maar liefst drie verkiezingen op een dag, maakten de Belgen – er weer eens een echte poppenkast van. Elke partij kon na afloop zeggen, dat ie wel ergens gewonnen had en dus zijn rechten gaan opeisen bij die arme koning Philip. Nog dezelfde avond begon ook het grote moddergooien – ik bedoel ‘bordjes gooien’ naar elkaar. Na hard fietsen is dit inmiddels de tweede nationale sport bij onze zuiderburen.
Maar dat is nog bijna kinderspel in vergelijking met wat de Oostenrijkers er van bakten. Daar moest de aanvoerder van de rechtse populisten van de FPŐ het veld al verlaten, voordat de wedstrijd begonnen was. De ‘goeie’ man was verwikkeld geraakt in een ongekend corruptieschandaal. Zijn wraak was echter zoet. Twee dagen later wist hij kanselier Mürz en zijn regering tot aftreden te dwingen. In dit ‘jodelland’ valt de eerstkomende jaren geen mooie Sachtertorte meer te bakken; dat wordt elke dag ‘Knödelsuppe’!
En in eigen land ? Daar hebben de vroegere ‘tomatengooiers’ niet Timmermans, alias Brusselmans, uit de porseleinkast gestoten, maar zichzelf vol op de lever geraakt. Al hun porselein aan diggelen: geen enkel zeteltje meer over! Evenzo verging het op rechts ‘blonde Geert’. Heerlense Frans daarentegen wist alle bordjes in de lucht te houden en bezorgde zijn PvdA voor de eerstkomende vijf jaar het grootste stapeltje rood-wit-blauwe bordjes in de Europese porseleinkast. Mooie bordjes, trouwens die van Frans: Maastrichts Mosa-porselein…
Mat
