‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Het land waarin ik wil wonen
Ik ben een beetje bang, dat ik straks woon in een land waar ik niet wil wonen.
In een land dat fundamenteel verandert, door een dynamiek van op elkaar inwerkende krachten.
Losgemaakt door media, politici en mensenmassa’s.
In een land, waaraan niemand schuldig is; maar waarvan iedereen zich dan afvraagt, hoe het (in Gods naam?) zover heeft kunnen komen.
Ik wil wonen in een land, waarin men begrip voor elkaar opbrengt; ook al begrijpt men elkaar niet.
Volgens de Tolerantie-definitie van de socioloog Kees Schuyt: ‘het onderdrukken van de eigen neiging, de ander te onderdrukken’ (HP/de Tijd).
Ik wil wonen in een land, waarin onze politici “beschaving” naar elkaar toe verwoorden; zoals de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer zegt: ‘dat we spreken met een zachte stem; omdat we bang zijn niet te horen wat de ander te zeggen heeft’ (Groene Amsterdammer).
Ik wil wonen in een land, waarin kinderen in vrijheid leren denken, en zich vrij kunnen bewegen.
Waarin hun voorbeelden geweldloos, en inspirerend zijn.
We herdenken dit jaar niet voor niets ’75 jaar -Bevrijding’ — in elk dorp.
Ik wil wonen in een land, waarin de kinderen geleerd is, anderen nooit als minderwaardig te beschouwen of te behandelen.
Ik wil wonen in een land, waarin men bidt: voor elkaar.
Wonen in een land, waarin de ‘zachte’ kracht wint.
Want wat is ‘vooruitgang’, ontwikkeling anders?
Dan, de constante bij-schaving –samen- in de dagelijkse omgang met elkaar van de beschaving…
Roger
