Streekgenoot Gerard Kessels is – ook na zijn pensionering – als columnist verbonden gebleven aan de Limburger. Hij is de vaste columnist van deze regionale krant op de dinsdag en de vrijdag. Gerard heeft ons enkele jaren geleden toestemming gegeven zo nu en dan een column van zijn hand over te nemen. Ook ditmaal maken we daar graag gebruik van. Gerard laat in deze column zijn typisch eigen licht schijnen over een jaarlijks terugkerende problematiek: de Pieten van Sinterklaas.
Onderpieten
Hoe zou Sint zich voelen? Als een grieperige schimmel? Het nieuwe klaasseizoen is net begonnen, maar hij is nu al doodmoe van alle discussie die zijn komst vergezeld. Weer die oude plaat, weer al dat gedoe. Lang geleden was hij de baas van een leuk kinderfeestje, nu verdwijnt hij van ellende in zijn mijter. Het gaat alleen nog maar over zijn personeel, over Zwarte Piet.
Die moet en zal lichter, bleker. En de witwassers winnen. Vanaf 2020 is de traditionele Zwarte Piet ook niet meer welkom op sinterklaasfeestjes voor politiepersoneel. Als je er zelfs bij de politie, waar elke burger naar binnen kan, niet meer inkomt dan zijn je dagen geteld. Totdat zij helemaal afgedankt worden, moeten de traditionele Zwarte Pieten het vuilste werk blijven opknappen. Ze zijn zo zwart geworden, krijgen de zoete kinderen te horen, omdat zij zo vaak door smerige schoorstenen zijn gekropen. Het benauwde gewurm door smalle pijpen hoort tot de meest onaangename kanten van het pietenwerk. Bovendien moeten zij steeds vaker met gevaar voor eigen leven over spekgladde zonnepanelen klauteren om bij de schoorsteen te komen. Op een koud dak horen zij hoe de wind waait door de bomen. Veel prettiger is het in een goed verwarmde huiskamer met zingende kinderen wat snoep te strooien in een of andere hoek. Maar dat doen vooral licht geveegde en blanke pieten. Een klasse van donkere onderpieten moet het dak op. Dat riekt naar discriminatie, naar slavernij. Wie zet dit op de agenda? Wie belt de Verenigde Naties?
Gerard Kessels
