Deze zaterdag maken de ‘vaste’ columnisten van ‘de zijbeuk’ weer eens plaats voor de oud journalist Gerard Kessels, geboren in het naburige Nederweert. Gerard is nagenoeg zijn hele arbeidzame leven in velerlei functies actief geweest voor Dagblad de Limburger. Na zijn pensionering is hij de krant trouw gebleven met zijn columns op dinsdag en vrijdag. Pagina drie rechts bovenaan: ‘Aan de kant’. De column die we overnemen is eerder op die plek verschenen en we plaatsen deze column uiteraard met zijn toestemming.
Gaten
Als ik ooit te horen krijg dat ik nog maar kort te leven heb – dat mag nog even duren – begin ik niet koortsachtig in mijn agenda te bladeren: wat nog doen, wat nog beleven? Ik hoef niet naar Japan om heel kleine boompjes te zien. Niet naar de Galapagos Eilanden voor heel grote schildpadden. En ik ga niet mijn ogen pijnigen om de bodem van de Grand Canyon te zien. Ik hoef niets, moet niets. Liever nog de Bouquetreeks dan de bucketlist. Met die gatenlijsten maken ze je gek. Wil je alles doen wat van je verwacht wordt in het leven, dan moet je als zuigeling beginnen. 1000plekken die je écht gezien moet hebben, luidt de titel van een boek. Vroeger deden ze niet aan deze kouwe drukte. Mensen kenden hun plaats en nauwelijks andere. Ze stierven net als nu, in vrede met zichzelf en de wereld. Of niet.
Voordat je doodgaat is er nog van alles te doen, maar daarvoor hoef je niet ver weg. Het belangrijkste in het leven ligt het dichtste bij. Gezin, familie, vrienden. Ieder mens trekt als een spin een sociaal web. Soms groot, soms klein. En in zo’n web vallen gaten, vaak zonder dat je het in de gaten hebt. Al wat je daar nog kunt repareren, levert straks dankbare herinneringen op.
Toen mijn dochter nog thuis was, zij ze wel eens: “Pappa, we hebben al lang niet meer gewandeld.” Tijdens onze tochten voerden we vaak diepe gesprekken. Eigenlijk wilde ze zeggen: we hebben al lang niet meer gepraat. Hoe het einde komt, weet je niet, maar ik hoop dat ik haar straks kan bellen: zet je wandelschoenen klaar.
Gerard Kessels