‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Noodoproep aan de paus
Voor sommigen lijken de regels van de christelijke leer niet in boekwerken vervat, maar in graniet gebeiteld. Ik bedoel daarmee: de regels zijn niet te veranderen, hoezeer die wereld eromheen in de loop der eeuwen ook een totaal ander aanzien heeft gekregen. Begin mei doet aartsbisschop Eijk met zijn open brief aan paus Franciscus een stevige poging zich tot leider van deze oerconservatieve richting te kronen. Hij plaatst zich nu openlijk vierkant tegenover de beminnelijke Franciscus. Franciscus, die vanaf dag één dicht bij mensen staat en heel voorzichtig ruimte wil bieden aan een stukje vernieuwing. Die het graniet, graniet laat en een ietsie, pietsie ruimte wil bieden aan het eigen geweten van gelovigen. En daarmee hoef je de grondslag van ons geloof in het geheel niet aan te passen.
Hoe anders denkt Wim Eijk. Als je niet angstvallig over de leer waakt, slaat de kudde op hol en krijg je de schapen nooit meer bij elkaar gebracht. En in zijn open brief beschuldigt hij er Franciscus eigenlijk van, dat hij het op hol slaan van de kudde veroorzaakt. Hij misleidt willens en wetens de kudde! Of zoals columnist Paul van der Steen het in mijn krant zei: “Eijk beweert eigenlijk dat de katholieke kudde geleid wordt door een wolf in herderskleren, door de duivel in één van zijn duizenden vermommingen”. (U weet: columnisten zetten het graag een beetje stevig aan.)
Met de kudde onderweg gaan (Franciscus) of vanuit de ivoren toren waken over de in graniet gehouwen regels (Eijk). Degenen, die me een beetje kennen, weten aan welke kant ik sta.
Het lijkt erop, dat de leiding van de Nederlandse kerkprovincie uiteen valt in rekkelijken en preciezen. Deskundigen denken, dat de slag momenteel uitgevochten gaat worden in ons bisdom. Met Gijsen waren we al eerder de klos, onder Wiertz mochten we even op adem komen en nu wacht ons misschien een echte ‘Eijkiaan’.
We hebben zelf op onze weblog wel eens gesuggereerd, dat onze columns tot in Rome gelezen worden. Ik droom ervan, dat Franciscus vanmiddag na de lunch deze column leest en denkt: “Dit laat ik niet gebeuren. Na de mijnsluitingen en Gijsen is dat Limburgse volk van mij genoeg beproefd. Ik ga ingrijpen en mijn Limburgse kudde behoeden voor nieuw onheil.”
Grazie papa Franciscus
Mat
