‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
De Méélse vlag kan weer in top!
Echt waar! Rond de kerstdagen meldden de nieuwsdiensten, dat een meerderheid in de Tweede Kamer wil, dat het kabinet met een reddingsplan komt om oude ambachten in stand te houden. Daarvoor moet ons land eindelijk weer eens flink uit de Europese ‘subsidieruif’ gaan mee-eten, laten de parlementariërs ons weten.. In eerste instantie vond ik het maar een raar plan: Stevig geld gaan steken in zaken, die achter ons liggen, in plaats van in de toekomst. Ja zelfs in zaken, waarbij de jeugd je met glazige ogen gaat aankijken. Niet in de ‘achteruit’ schakelen, maar vooruit met de Europese geit! Maar terwijl ik naar de os en de ezel in het stalletje keek, sloeg de twijfel toe. Als dadelijk de schaapherder met zijn kudde van de heidevelden verdwijnt, zal de geit ook wel geen lang leven meer beschoren zijn…En het roer in mijn hoofd ging om!
Ons Dorpsoverleg moet met de grootst mogelijke spoed met een goed doortimmerd plan naar Den Haag trekken. Meijel moet voor Zuid-Nederland het trekpaard worden om oude beroepen uit deze streek voor de toekomst veilig te stellen. Ons Festival van Oude Ambachten trok in het verleden duizenden toeschouwers. Met de ‘Méélse ervaring en de Brusselse Eurootjes valt hier binnen de kortste keren een wereldfestival van te maken. Ik zie het geld al tegen de glas-in-lood ramen van onze kerk klotsen…
Meijelnaren gaan een stevig belegde boterham verdienen als turfsteker; keuterboertje; heimaaier en bezembinder. Maar ook om de klompenmaker ; mandenvlechter; schoorsteenveger en zeismaaier weer aan het werk te zien verzamelen toeristen zich in grote getalen in ons dorp. We brengen het beroep van voddenboer en ‘scharesliep’ weer tot leven en de huisslachter en brugwachter nemen hun vak weer op..
We laten hier aan de rand van de Peel het Rijke Roomsche Leven herleven met al die drommen toeristen. Dagelijks kunnen ze tussen één en drie ’s middags bij kapelaan Roger in de biechtstoel terecht om daarna – vrij van zonden – deel te nemen aan het dagelijkse plechtige Lof, waarna de Meijelse horeca zich met veel liefde over de dagelijkse stroom bezoekers zal ontfermen.
Mat
