Goede tradities zijn er om in ere te houden. En tot die goede tradities rekenen we ook dat de vaste columnisten van ‘de Zijbeuk’ op Carnavalszaterdag plaats maken voor de nieuwe heerser van ons ‘Kieveloeëteriek’. Dat geldt zeker in dit jubileumjaar waarin de Kieveloeët haar 6 x 11 jarig bestaan feest. Doen de vaste columnisten Roger, Huub en Mat hun werk vanuit de zijbeuk; voor onze jubileumprins rollen we de rood-geel-groene loper uit richting de kansel. Een waardige plek van waaraf Zijne Doorluchtige Hoogheid John d’n Uurste zich tot zijn volk kan richten.
Natuurlek hébbe Jolanda en ik ’t t’r veuraf utjvoerig övver gehad: Hoe gòn we same di ‘prins – zin’ belééve. Nòw, énne goeje rò kan ik min toekómstige ópvòllegers in ieder geval mee gééve: “Lòt de zake mèr lekker óp òw afkomme en geniet van ’t uurste tot ’t leeste mómènt van die biezundere ieër die òw tèn dél véélt: Prins te mage zin van ’t Kieveloeëteriek”. Vur méj kumt t’r di jaor nog béj dè ik utjgeréékend prins mag zin in ’t jaor dè de Kieveloeët 6 x 11 jaor besté. D’r ginge méj véjf jubielejumprinse veur en ur name wil ik hier toch géér èfkes de revuu laote passere: 1 x 11: Tinus Basten; 2 x 11: Hadje Martens; 3 x 11: Wim Simons; 4 x 11 Jo Nijssen; 5 x 11: Fred van Rijt. In zis name trékt 66 jaor Kieveloeëte gesjiedenis vurbéj!
Die Méélse vastelaovestradiesie is nie mèr wég te dinke utj óns dèùrep. Ze huuërt béj óns as ‘ne lekker zittende jas. ‘ne Jas wòr wal riggelmaotig wa èn verandert moet wéére, want ók tradiesies moete béj de tidj blieve. Moete ènblieve slutje béj ’t lééve van de Méélse mènse óp dè mómènt. Méj is in de inkele wééke dè ik as prins veuróp mag gao hél duidelek gebleke dè ze béj de Kieveloeët zòwal mi die tradiesie as mi veranderinge hél zèùregvuldig eumgòn. ’n Béttere garansie vur ’t veurbestao van de Méélse karneval is nie dinkbaar!
Mèr nòw toch nog èfkes trug nò min éjge Prinselééve. Of éjgelek moet ik zégge ‘óns prinselééve’. Want ’t is ’n belééfenis die ik óp de alleruurste plats dél mi Jolanda, mèr ók mi óns kinjer Juul en Pien. Óp mómènte dè di kan – en dè begoos al béj ’t Prinsebal – vinge wéj ’t èrreg sjòn dè ók zéj d’r béj mage zin. En dè gèlt ók vur min awers en sjònawers. Ónder de Kieveloeëte parapluu is plats vur iederieën en hi ók de jeugd ur éjge klups: de Kéjsjeut en de Véngneuze. En ik kan nòw utj éjge ervaring vertélle dè ze ók dòr wete wa vastelaovend viere is.
Ik stao te trappele um èn ’t hògtepunt van ’t fést – de Dréj Dólle Daag – te mage beginne. Zòtterdigaovend um 19.00 uur brénge we mi de Vastelaovesmis in de “Kattedraal van de Pieël” de kievel èn ’t ròlle. ’t Teema van dees jubielejummis is natuurlek al drèk ’n sjòt in de roeëj-géél-gruun roeës: “Wa is ’t toch sjòn, ‘ne Méélse te zin”. En vanaf dè mómènt gé ’t éjgelek ónafgebroke dur tot óp dinsdigaovend béj ’t Kievelmènneke de vlagge gestreke wéére.
Kieveloeëters en Kieveloeëterinnekes, ik verheug me d’r geweldig óp um in dees dréj daag hél veul Mééls mènse te mage óntmoete. Same lache, plezier make en ’n glééske te drinke. Elkaar ènkieke en utj de grónd van óns hart kanne zégge: “Wa is ’t toch sjòn, ‘ne Méélse te zin”.
De leeste weurd die ik vanaf dizze kansel tot òllie wil utjsprééke en wòrmi ik de kievel di jaor in beweging haaw, is natuurlek minne léjfspreuk:
‘Dur blaow en géél bezééte, ’n vastelaovesrit um nòjt te vergééte’
