 |
Ed PeetersGeboortejaar: 1968 Vur de Méélse mensen: ik ben er enne van Graad van Giepkes Keup en Anneke van Scheres Keup van de Kalishoek |
Wij bereiden ons in Méél nu voor op de komende Vastelaoves-tijd (carnaval, vastenavond), samen met C.V. de Kieveloeët (https://www.kieveloeet.nl/)
Heb je hieraan nog, een eigen herinnering uit je Méélse tijd?
Jazeker. Vroeger gingen we met de carnaval op stap bij de Pannesjop en op een gegeven moment, om een uur of elf, werd er rondverteld in de groep dat we naar Betting gingen. “We gaon nao Betting” werd er geroepen, waarop Erik Brummans de fiets pakte en vertrok. Bij Betting aangekomen ging de vraag rond, waar is Erik, heeft iemand hem gezien? Maar niemand had hem meer gezien. De volgende dag kwamen we weer allemaal samen. Ook Erik was van de partij. We vroegen hem waar hij gisteravond had uitgehangen. En hij antwoorde “Géllie ginge toch nao bed hin, ik ben noa husj gegao” Nee Erik, wij gingen met z’n alle naar Betting.
Kennen jullie in Malawi een vergelijkbaar traditioneel volksfeest? Wat kunt u onze lezers hierover vertellen?
Volgens mij zijn er verschillende traditionele dansen; een van deze is de Malapenga.
Het Malapenga-dansseizoen begint in augustus en is een traditionele viering van een van de meest iconische dansvormen van Malawi. Tentoonstellingen vinden overal plaats en er zijn enkele van de meest geliefde demonstraties van het rijke erfgoed van het land.
Hoe is ’t verder nog?
Wat was de reden dat u uit Meijel bent weggegaan?
Ik heb hier niet echt een speciale reden voor, het is er meer zo van gekomen.
Zo heb ik op school gezeten in Panningen en daar mijn vrouw leren kennen en uiteindelijk daar ook een huis gekocht, Maar inmiddels wonen wij alweer zo’n 13 jaar in Malawi, waar wij een Lodge/Campsite hebben en waar wij ongeveer elke maand zo’n duizend mensen van over de hele wereld over de vloer krijgen.
Wat maakt het zo fijn waar u nu woont?
Ik woon midden in de natuur, aan een meer dat bijna net zo groot is als Nederland, en waar het heel rustig en vredig is, De mensen om mij heen zijn ontzettend vriendelijk. (Malawi wordt ook wel het warme hart van Afrika genoemd).
Wat heeft het je vooral gebracht?
Vrijheid en Rijkdom, niet in geld maar in de dingen die wij gezien en gedaan hebben en nog steeds doen.
Het leven is nooit saai in Malawi. Altijd gebeurt er wel iets wat onze aandacht vraagt. Meerdere keren zijn wij in situaties terecht gekomen, die wij in Nederland nooit mee gemaakt zouden hebben. We kunnen er ondertussen wel een boek van schrijven.
Wat mis je het meeste van Méél?
Vooral mijn vrienden en familie.
Wat zijn uw favoriete hobby’s of bezigheden?
Mijn favoriete hobby is fotograferen en doe dit dan ook geregeld als ik even de tijd heb. Het begint steeds meer een serieuze aangelegenheid te worden.
Ik heb ondertussen zo’n 8000 volgers op Instagram en ook dit jaar staat er weer een foto in de National Geographic scheurkalender.
Ook Oxfam-Novib heeft afgelopen jaar een foto van mij gebruikt voor hun jaarlijkse postkaarten pakketje.
Je kunt mijn foto’s vinden https://www.instagram.com/edpeetersphotography/
Wat is uw favoriete (streek-)gerecht waar u nu woont.
De vruchten zijn hier zoveel lekkerder dan in Nederland. Iets wordt pas geplukt als het rijp is en niet een maand van tevoren omdat het nog over zee moet. Mocht je ooit naar Afrika gaan, dan is Casava pap echt een lokaal gerecht wat je moet proeven. Of Pumpkin leaves! Vlees is er niet veel, want omdat het land zo arm is, zijn bijna alle dieren opgegeten.
Een stuk kip is hier echt een kerstmaal. Al staat vis wel vaak op het menu.
Die worden gevangen vanuit kleine bootjes op het meer.
Welke leuke herinnering/anekdote uit jouw vroegere jaren in Méél heb je voor onze lezers?
Ik heb veel leuke herinneringen uit mijn jeugd jaren, zwemmen in de zomer bij Evertje, hutten bouwen in het Simonshoekse bos. Veel avonturen bij de kazematten op de Vossenberg in de Peel enz.
Wat wij u tot slot nog willen vragen.
Met wie in Méél zou u nog graag eens contact willen hebben?
Grappig dat jullie dit vragen. Ik heb toevallig een week of drie geleden contact gehad met een oud klasgenootje van de lagere school en afgesproken dat we met elkaar afspreken als ik weer in Méél ben.
Het lijkt mij ontzettend leuk om allemaal de oud klasgenoten weer eens te zien en te horen wat het leven voor iedereen gebracht heeft.
Zijn wij nog iets vergeten te vragen? Wat wil je onze lezers ook nog graag vertellen?
Malawi ligt in zuidelijk Afrika, heeft een tropisch klimaat en is bijna drie keer zo groot als Nederland, maar voor Afrikaanse begrippen klein. In het noorden en noordoosten grenst Malawi aan Tanzania, in het oosten en zuidwesten aan Mozambique en in het westen aan Zambia.
Malawi heeft op dit moment meer dan 17 miljoen inwoners en behoort tot een van de armste landen ter wereld. Het kent een hoog percentage volwassenen, die besmet zijn met HIV/aids. (ongeveer 930.000 volwassen, wat 11,9% van de bevolking is).
Kindersterfte is hoog en de levensverwachting bij de geboorte ligt op 50,03 jaar. Volgens het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties leeft in Malawi 65,3% van de bevolking onder de armoedegrens.
Dus naast onszelf steunen wij met ons bedrijf ook de lokale bevolking met o.a. gedoneerd geld van derden, familie en vrienden en gebruiken dit voor schoolgeld, uniformen voor kinderen enz.
Zo krijgen wij ook jaarlijks financiële steun van De Heere van Meijel, die voor elke verkochte fles tafelwater, een bedrag aan de kant legt voor verschillende door ons gestarte projecten.
Ook met mijn fotografie steun ik verschillende goede doelen. Bijvoorbeeld de “FloJa Foundation” door jaarlijks foto’s te doneren voor hun jaarlijkse kalender die te koop is op hun site (https://www.flojamalawi.nl/).
Voor meer info kunnen jullie natuurlijk terecht op onze website www.chitimba.com en voor mijn hobby fotografie op www.edpeetersphotography.com of op de sociale media sites https://www.facebook.com/EdPeetersPhotography en https://www.instagram.com/edpeetersphotography/
Kapelaan Roger en Louis bedanken jullie hartelijk voor de medewerking aan dit interview (dat via schriftelijk correspondentie tot stand is gekomen).
(Uit reacties weten we dat onze weblog ook regelmatig gelezen wordt door Meijelnaren die over de hele wereld zijn uitgezworven (o.a. door emigratie). Of door jongeren die in de Randstad zijn gaan studeren en daar ‘zijn blijven hangen’. Maar ook door personen die vanwege hun werk elders in Nederland of het ons omringende buitenland zijn gaan wonen.
Daarom is bij ons het idee gegroeid, deze nieuwe rubriek te starten, waarbij we deze “oud-Meijelnaren in den vreemde” regelmatig aan het woord willen laten d.w.z. bij belangrijke feestdagen en gebeurtenissen in onze parochiekerk of in ons dorp).
