 |
Mieke van Drunen – van der KoelenGeboortejaar: 1959 Vur de Méélse mensen: ik ben er enne van Frits de Bèkker / Frits en Door van de Vivo winkel |
Wij bereiden ons in Méél voor op het komende KERSTFEEST.
Heb je hieraan nog, een eigen herinnering uit je Méélse tijd?
Het was altijd een drukke tijd want onze pap moest overal vlaai en taart bezorgen. Maar op kerstdag gingen we ‘s morgens naar de kerk en aten we worstenbroodjes als we thuiskwamen. Vaak kwam er familie op bezoek, en het was altijd gezellig. En we keken altijd naar Sissie op de televisie.
Doen jullie nu thuis ook nog iets aan Kerstmis? Wat kunt je onze lezers hierover vertellen? En hoe anders is dit omdat het bij jullie nu zomer is?
Kerst voelt heel anders in de zomer, maar het is nog steeds een grote gebeurtenis hier in Nieuw-Zeeland. We hebben altijd cadeautjes gedaan met Kerst, omdat Sinterklaas hier niet zo bekend is (hoewel ik nog steeds een kleinigheidje stuur naar de kinderen, met een gedichtje). Ronald’s ouders zijn ook naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd en kwamen altijd naar ons voor kerstdag. Nu niet meer want Ronald’s vader is overleden en zijn moeder zit hier in een rusthuis (heeft dementie en kan niet meer komen). Mijn broer Toon is ook hiernaartoe geëmigreerd, en hij en zijn vrouw Jennie komen ook meestal. We hadden dan samen een groot ontbijt, met daarna cadeautjes onder de kerstboom openmaken. Vaak in de namiddag een spelletje of zo en dan een lekker kerstdiner. Veel mensen gaan hier naar het strand voor een barbeque, maar dat hebben we zelf nooit gedaan op kerstdag.
Hoe is ’t verder nog?
Wat was de reden dat je uit Meijel bent weggegaan?
De eerste reden was studie. En ik heb altijd al willen reizen en wat van de wereld willen zien. Toen ik Ronald ontmoette in Breda (die was opgegroeid in de USA) kwam het idee om te emigreren. Als ik niet in Nieuw-Zeeland was terechtgekomen was ik toch niet in Meijel gebleven denk ik.
Wat maakt het zo fijn waar je nu woont ?
We hebben 6000 m2 land, een huis met uitzicht op de bergen, wonen in een gebied met een fijn klimaat en 3 nationale parken om ons heen, er zijn prachtige stranden, meren, bossen, etc. De mensen zijn erg aardig en het leven is gemakkelijker dan in Nederland denk ik – alles hoeft niet zo nodig.
Wat heeft het je vooral gebracht?
Rust en ruimte en een minder gejaagd leven.
Wat mis je het meeste van Méél?
In het begin de ouders, en andere familie leden in de buurt. Soms ook de mooie kanalen rondom Meijel waar je zo mooi kunt wandelen en fietsen. En de Groote Peel.
Wat zijn jouw favoriete hobby’s of bezigheden?
We gaan veel de bergen in (trampen), we hebben een tuin om bij te houden, ik lees erg veel en ik kook graag.
Wat is jouw favoriete (streek-)gerecht waar je nu woont.
Pavlova, leg of lamb, kumara, groene asperges
Welke leuke herinnering/anekdote uit jouw vroegere jaren in Méél heb je voor onze lezers?
We woonden vroeger op de Kampsteeg (ons plekje) en ik ging altijd graag spelen bij de boerderij van Poels. Mijn vriendinnen waren Gerty Dorssers, Annemiek van Bree en Nellie Janssen van de Steenoven (waar ik nog steeds allemaal contact mee heb).
Ik kan me nog herinneren, toen ik nog klein was, dat Jeu Dorssers voor de carnavals optocht een riksja gemaakt had en hij verkleed was als een chinees – het thema was “Glaasje op, laat je rijden”. Mijn vader was de passagier, maar toen ze na de optocht bij Cafe Haazen met riksja en al binnen wilde gaan, kwam de kar klem te zitten in de deur en viel onze pap eruit. Hij had de duim uit de kom, maar omdat hij genoeg glaasjes op had voelde hij geen pijn toen de dokter het moest rechtzetten.
Wat wij je tot slot nog willen vragen.
Met wie in Méél zou je nog graag eens contact willen hebben?
Ik heb nog contact met Nellie Kempen-Janssen (van Loet van Sil), en Annemieke van Bree. Ook nog altijd contact met Gerty Dorssers (van Jeu en Nel Dorssers), maar die woont nu in Horst sinds een paar jaar.
Volg je de Meijelse parochieweblog vaak en wat is/zijn jouw favoriete rubriek(en)?
Ik wist niet dat het er was, maar zal het nu wat geregelder gaan bekijken.
Dag Mieke, hartelijk dank, ook namens Kapelaan Roger, voor jouw mooie en spontane bijdrage.
Jullie Pap en Jeu staan mij ook nog helder voor de geest. Ze trokken veel samen op als IVN-gids en als hoofdleider van Jeugdnatuurraad De Matköruf gingen ze vele zondagen met ons op excursie naar diverse natuurgebieden in Limburg en Brabant.
Mieke, mocht jij ook mee? En heb jij hier ook nog herinneringen aan waar je ons misschien nog iets over kunt vertellen, en we dit alsnog kunnen meenemen in jouw bijdrage?
Fijn dat er af en toe nog aan onze pap en Jeu Dorssers , gedacht wordt. Helaas kan ik me zelf niet veel herinneren van IVN en Matköruf excursies. We gingen altijd veel wandelen vroeger, maar pap begon pas echt met die organisaties mee te doen toen de winkel verkocht was en toen was ik al weg uit huis.
Sorry dat ik niet veel kan bijvoegen over Jeugdnatuurraad etc. Ikzelf was meer geïnteresseerd in paardrijden. Ik heb een aantal jaren een paard mogen rijden van Sjaak Verkoelen van de Sjolk, waar later de Edah kwam. Ik ging altijd graag naar de manege.
Alvast de beste wensen voor een fijne Kerst en een prettig Nieuwjaar.
Kapelaan Roger en Louis bedanken jou nogmaals hartelijk voor de medewerking aan dit interview (dat via schriftelijk correspondentie tot stand is gekomen) en wensen jou en je gezin en verdere familieleden vanuit ons mooie peeldorpje Méél ook nog een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar toe.
Naschrift Redactie:
*Behalve Mieke en Toon, is ook Mieke’s oudste broer Jack geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland, maar hij is daar al op jonge leeftijd overleden, evenals zijn zoontje Andrew. Overigens woont Mieke’s jongste broer Ruud met zijn gezin wel nog altijd in Nederland.
*Vermeldenswaardig is ook dat de ouders van Mieke, Frits en Door van der Koelen, na het sluiten van de Vivo-winkel, de laatste bewoners werden van de kapelanie van onze parochie St. Nicolaas, voordat deze gesloopt werd.
(Uit reacties weten we dat onze weblog ook regelmatig gelezen wordt door Meijelnaren die over de hele wereld zijn uitgezworven (o.a. door emigratie). Of door jongeren die in de Randstad zijn gaan studeren en daar ‘zijn blijven hangen’. Maar ook door personen die vanwege hun werk elders in Nederland of het ons omringende buitenland zijn gaan wonen.
Daarom is bij ons het idee gegroeid, deze nieuwe rubriek te starten, waarbij we deze “oud-Meijelnaren in den vreemde” regelmatig aan het woord willen laten d.w.z. bij belangrijke feestdagen en gebeurtenissen in onze parochiekerk of in ons dorp).
