Sóndese koost van zondag 9 oktober 2022
Jarenlang brachten we nao de Hòmmis – vanuit ’t café – ’t Méélse wel en wee bij u binnen. Toen ’t café in coronatijd vaak gesloten was, ontdekten we ook andere bezigheden op die zondagmorgen. Lekker wandelen door ’t dorp of fietsen ‘dur de Pieël of langs ’t Deurzes knaal’. En nu de horeca weer open is, maken we graag weer een stop bij ’n café of terras. En de verhalen die we onderweg oppikken, vertellen we graag aan u door in onze nieuwe rubriek ‘Sóndese koost’!
Wordt u al geholpen?
Monique: Goh Linda, ik ben me vorige week zaterdag toch geschrokken!
Linda: Over een banaan uitgegleden?
Monique: Nou zoiets. Maar dat zag ik later pas. Ik liep door de Dorpsstraat, stond het er helemaal vol met brandweerwagens. De weg was afgezet en er kwam rook uit dat pand met die Amerikaanse spullen. Ik me al ergeren aan ouders, die er met hun kinderen bij stonden te gapen alsof ze aapjes aan het kijken waren. Bleek het een oefening. En inderdaad een soort bananasplit.
Linda: Bananasplit?
Monique: Dat is zo’n blooperprogramma van t.v. vroeger. De brandweer had een ludieke opdracht klaargezet voor hun collega-brandweermannen. In het pand lagen allemaal opblaasbananen en ‘slachtoffers’ in bananenpakken.
Linda: Dus de kinderen konden echt aapjes voeren?!
Monique: Ja, ik las later pas bij Meijel24 dat het inderdaad een oefening was, waarbij je gerust een kijkje mocht komen nemen.
Linda: Toch geeft het me wel een extra veilig gevoel, dat onze brandweerjongens dicht in de buurt zijn en bij een noodgeval niet nog van Verweggistan moeten komen.
Monique: Hoho, jongens én meiden hè!
Linda: Ja, inderdaad. Het korps Meijel telt al een heel aantal dames. Niks voor jou, Monique?
Monique: Ikke? Nee, ik sta graag voor een ander klaar en ben thuis getraind ‘brandjesblusser’, maar ‘this is another cook’.
Linda: Hé, ik zat te denken hè. Als het bij die Amerikaanse winkel was, hebben de brandweermannen dan ook in het Engels aan die banaan gevraagd: ‘Are you being served’ in plaats van ‘wordt u al geholpen’?
Monique: Nou, ik geloof niet dat een potentieel slachtoffer op de poezelige handjes van een Mr. Humphries zit te wachten!
Linda: Je hebt gelijk. Ben jij dit weekend ook naar het toneel geweest?
Monique: Ik wil het volgend weekend gaan, maar ik moet nog tickets kopen.
Linda: Nou, wij zijn gisterenavond geweest. Het was echt een hilarisch toneelstuk. Ik vind het toch knap, hoe die spelers van de COM dat doen. Ik zou het nooit durven.
Monique: Ik ga vandaag nog kaartjes kopen. Is dat bij de Binger of het VVV kantoor?
Linda: Nee, alleen online. Ik las dat je aan de kassa trouwens ook gewoon cash een kaartje kunt kopen.
Monique: Wel lastig voor oudere mensen, dat ze dit online moeten doen.
Linda: Dat ben ik niet met je eens. De wereld verandert elke dag, dat was 50 jaar geleden al zo en dat is nog steeds zo. Je moet dit niet stil willen zetten, maar je moet je aanpassen. Als iets niet lukt, ga je het niet uit de weg, zo van ‘dan ga ik maar niet’. Dan vind je een manier hoe het wel lukt. Met hulp van een ander bijvoorbeeld.
Monique: Jaja, rustig maar, ik ben het al met je eens. Je helpt een ander meestal niet door iets over te nemen, maar door hem of haar te leren het zelf te doen. En jij dan? Is er voor jou geen rolletje weggelegd in het theater?
Linda: Ik speel de hele dag een rol! Op het werk, thuis. Frank is heel erg van de vaste rolmodellen. De man zorgt voor het geld en de vrouw voor het huishouden.
Monique: Maar jij werkt toch ook?!
Linda: Ja, maar dat wordt voor het gemak wel eens vergeten.
Monique: Goh Linda, je moet wel een beetje van je afbijten. Dat Frank zo is opgevoed en dit voortzet, betekent niet dat dit voor jullie beiden zo werkt. En je houdt het zelf in stand door alles te blijven doen. Verbeter de wereld, begin bij jezelf!
Linda: ‘Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers hangen’. Ook zo’n leuke spreuk van ‘Loesje’. En weet je waar wij de slingers gaan ophangen? Bij het IJshofje. Nog effe ervan genieten voordat ze sluiten voor de winter.
Monique: Goed idee, ik ga voor de bananasplit.
