Sóndese koost van zondag 14 augustus 2022
Jarenlang brachten we nao de Hòmmis – vanuit ’t café – ’t Méélse wel en wee bij u binnen. Toen ’t café in coronatijd vaak gesloten was, ontdekten we ook andere bezigheden op die zondagmorgen. Lekker wandelen door ’t dorp of fietsen ‘dur de Pieël of langs ’t Deurzes knaal’. En nu de horeca weer open is, maken we graag weer een stop bij ’n café of terras. En de verhalen die we onderweg oppikken, vertellen we graag aan u door in onze nieuwe rubriek ‘Sóndese koost’!
Dur de midde
Linda: Wil jij ook een slok water? Je moet goed drinken met dit weer.
Monique: Oh thank you, my love.
Linda: Huh, wat zeg je me nou?
Monique: Cheers mate! Jaja, wandelmaatje, ik heb je wel gemist tijdens onze vakantie. En weet je wat me zo opviel, toen ik daar rondwandelde in Groot Brittannië?
Frank: Dat de Brexit een grote puinhoop oplevert!
Monique: Dat iedereen er zo aardig is. Zo aardig zelfs, dat het soms eigenaardig wordt. ‘Aarich, zèch mèr.’
Linda: Ja ja.
Peter: Ze bedanken je nog als je een scheet laat. Nee, zonder gekheid. Ik dacht even dat zo’n Brit met ons Monique stond te sjansen met zijn ‘Love’ en ‘Darling’ en zo, maar ze stond gewoon gruwelijk in de weg met haar foto’s knippen de hele tijd! ‘Go to the left, Love. I’ll pass true the right, Darlin’.
Monique: En toen ging ie ‘zò wa dur de midde!’.
Linda: Grappig, hoe in het Meijels het midden ‘de midde’ wordt en het raam ‘de raam’.
Frank: Hier in Nederland mag je blij zijn als iemand je gewoon goedendag zegt!
Linda: En dat zeg jij! Als ze jou om de haverklap zouden vragen ‘how are you, are you oké?’ zou jij je maar opgelaten voelen.
Frank: Dat zou je ook niet verwachten van een Nederlander, wel?!
Linda: Ik bedoel het ook niet letterlijk. Hé Monique, kon je er wel aan wennen dat iedereen links reed?
Monique: Ja, zolang het druk was op de weg, ging het wel. Maar wist jij, dat ze wel gewoon rechts voorrang geven?!
Linda: Oh ja? Weet je wat ik altijd gek vind? Dat het land bekend staat om zijn regenachtige weer én die rode bussen zonder dak!
Peter: Frank, ben jij er al met je cabrio uit geweest?
Frank: Ja, Linda en ik hebben laatst een rondje langs de Maas gereden met dat hete weer. Als je wil, kunnen we een keer samen gaan toeren als de dames met zijn tweeën gaan wandelen.
Peter: Heb je vanmiddag geen tijd? Dan kunnen we meteen een kijkje nemen op de boerenmarkt in Panningen.
Monique: ‘Gao gè Hèldese kuuse kie:ke?’
Linda: Heb jij gezien wie dat organiseert? Ze noemen zich Vrijheid en Liefde.
Monique: Zeggen die ook de hele tijd: ’Gank nao links, love’ en ‘ich kom van rechs, Darling’? ‘Waat un lovely tractor hubs dich’.
Frank: Ik denk dat ze eerder ‘cheers’ zullen zeggen.
Peter: Nog nooit meegemaakt! Als wij een rondje krijgen van unne Heldese, hang ik de vlag uit!
Linda: Begin jij nu ook al?
Frank: Ik voel niet de behoefte om me te mengen in de politieke dialoog tussen boer en burger.
Peter: Nee, maar wel om een lekker koud pilsje te drinken. Maar oké, je komt dus niet over de brug met je cabrio. Dus dan pakken we er gezellig een bij ons onder het afdak. Jij de auto, wij het dak. ‘Nie linkseum, nie rééchseum, dan dur de midde!
Frank: Nou Peter, je tuintje ligt er nog mooi groen bij. Ik zie dat jij geen ‘sproeischaamte’ kent.
Peter: Sproeiwatte?
Linda: Sproeischaamte. Een slok water voor de tuin! In tijden van droogte schamen mensen zich terecht of onterecht ervoor om hun tuin te sproeien, omdat je de noodzaak ervan in twijfel kunt trekken.
Peter: Jaja, ik snap je. Ik kende het woord nog niet. Zijn we net van de hoest- en niesschaamte af in Corona- en hooikoortstijd, komen ze nu hier weer mee.
Monique: Er zit wel wat in. Als ik soms ’s avonds door het dorp loop en ik zie de sproeiers uren en urenlang op en neergaan, waarbij het asfalt uitgebreid de dorst gelest krijgt, dan zet ik daar wel eens mijn vraagtekens bij.
Peter: Monique, pak eens een paar koude pilsjes uit de koelkast. Onze dorst moet ook gelest worden.
Monique: Dat ze daar nog geen woord voor verzonnen hebben! Commando-schaamte.
