Sóndese koost van zondag 10 juli 2022
Jarenlang brachten we nao de Hòmmis – vanuit ’t café – ’t Méélse wel en wee bij u binnen. Toen ’t café in coronatijd vaak gesloten was, ontdekten we ook andere bezigheden op die zondagmorgen. Lekker wandelen door ’t dorp of fietsen ‘dur de Pieël of langs ’t Deurzes knaal’. En nu de horeca weer open is, maken we graag weer een stop bij ’n café of terras. En de verhalen die we onderweg oppikken, vertellen we graag aan u door in onze nieuwe rubriek ‘Sóndese koost’!
Willemien: Het is rustig vandaag, we kunnen weer eens normaal wandelen.
Marjo: Ja, dat was vorige week wel anders. Het leek wel of alles voor niets was in Meijel.
Willemien: De OLS optocht was zeer druk bezocht. En wat was het prachtig. Alles zat mee
Marjo: Het weer was super. De nonnen uit Weert hebben goed hun best gedaan. Waar een worst al niet goed voor is.
Willemien: Jij geloofde er niet in, maar het bidden heeft geholpen.
Marjo: Ik denk het ook. Ik had eigenlijk niets met de schutterij, maar ik ben van mening veranderd. De verenigingen zagen er prachtig uit en ze straalden saamhorigheid uit. Volgens mij hebben ze een echt familiegevoel.
Willemien: Dat denk ik ook. Meijel had de afgelopen weken ook een familiegevoel. We hebben ons “goe óppe kart gezit.” Alles was zeer goed georganiseerd.
Marjo: Dat hoorde ik zelfs op mijn werk in Panningen.
Willemien: Wat zei men erover?
Marjo: Ze hadden het “ zoe sjoeën” gevonden. En als ze dat daar al zeggen, dan is het ook zo! Want vaak is het bij hen “ wieeeet sjoeënder.”
Willemien: Dat klopt. Ben je zondag ook naar het OLS terrein geweest?
Marjo: Wat dacht jij? Natuurlijk!
Willemien: Ik heb je niet gezien.
Marjo: Dat is niet zo vreemd. Wat een mensen massa! Ik denk dat bijna iedereen uit Meijel er was. Het was zeer gezellig. Het bier smaakte goed. Bij Ron was de dorst over, toen we naar huis gingen.
Willemien: Bij ons ook. En de honger ook, er was keuze genoeg. Ben je donderdag naar de vrijwilligers avond geweest?
Marjo: Ik niet. Ron wel, die “ha um goe gerakt.” Ik kreeg wel van hem “De groete oet de fieësttent”
Willemien: Ha, ha. Ook dat was weer een gezellige avond, ik kreeg er “Hoondervel” van. De vrijwilligers zijn goed in het zonnetje gezet, met hapjes en drank. Toen we naar huis gingen kregen we een flesje bier met een opener.
Marjo: Dat heb ik niet gezien.
Willemien: Dan zal Ron wel de koe bij de horens hebben gepakt!
Marjo: Dat snap ik niet.
Willemien: Op het viltje stond: “Lòt um smaake”.
Marjo: Tja, dat hoef je tegen Ron geen 2 keer te zeggen
Willemien: Gisteren was het kavelen ook spannend, maar we hebben het niet afgekeken.
Marjo: Oh, dat is jammer. Ik dacht dat jij wel zou weten waar D’n Um nu naar toe is.
Willemien: Helaas, kan ik je dat niet vertellen.
Marjo: Ik denk dat hij nog in Meijel is.
Willemien: Nee, dat zeker niet. De “Blaow Sjutterééj” was er zondag al klaar mee.
Marjo: Die Um is drie jaar in Meijel geweest. Ik denk dat hij heimwee krijgt als hij bij een andere schutterij is.
Willemien: Zeg dat wel, we hebben lang op het OLS moeten wachten. Maar we hebben er geweldige dagen voor teruggekregen
Marjo: Zeker weten. Ik denk dat in veel gezinnen de mensen weer aan elkaar moeten wennen. Wat bij velen heeft het leven het laatste half jaar in het teken gestaan van het OLS. Maar dat is ook weer goed voor de relatie. Dan kunnen ze thuis weer zeggen: “Sjòn, dè géj d’r béént!”
Willemien: Dat zeg wel. Ik ben nu toch erg nieuwsgierig wie er heeft gewonnen. Wij kunnen hier een “goe:j tas koffie” gaan drinken en dan vragen we meteen welke schutterij er dit jaar door “D’n Um wèrt gerakt”.
