Sóndese koost van zondag 29 september 2024
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Marjo: Zo dat is even geleden dat we gewandeld hebben.
Willemien: Klopt inderdaad. Trouwens nog bedankt dat je ons huis goed verzorgd hebt en dat er geen vreemde bezoekers langs zijn gekomen.
Marjo: Wat bedoel je met vreemde bezoekers?
Willemien: Inbrekers, natuurlijk.
Marjo: Ha, ha. Je had alles goed ingesteld dat er bij jullie niemand binnen komt. Heb ik weinig moeite voor gedaan.
Willemien: Als er iemand in huis komt is het toch een gevoel dat er iemand thuis is.
Marjo: Ik ben weinig binnen geweest. In het begin schrok ik mij kapot toen ik binnen stond. De lampen sprongen aan, de rolluiken gingen omlaag, het zonnescherm ging naar beneden…
Willemien: Handig toch?
Marjo: Dat had je mij wel mogen zeggen dat bij jullie bijna alles van zelf gaat. Ik liep op een zondag door jullie tuin, werden mijn nieuwe schoenen flink nat.
Willemien: Oeps, de beregening ging aan….. Maar als die aan springt is het meestal warm en zijn je schoenen zo droog geweest.
Marjo: Maak er maar een grap van. En trouwens post komt er ook bijna geen meer.
Willemien: Als ik goed na denk heb je eigenlijk niets hoeven te doen bij ons.
Marjo: Toch bedankt voor de bloemen, Willemien.
Willemien: Is een grapje, het is toch fijn dat je een oogje in het zeil hebt gehouden.
Marjo: Maar hoe was de vakantie?
Willemien: Prachtig, ik kan het je niet uitleggen hoe het was. Ik ben bezig met het fotoboek en als het klaar is geef ik je tekst en uitleg.
Marjo: Hoeveel toto’s heb je gemaakt?
Willemien: 600 Stuks en dan nog foto’s met de telefoon gemaakt en via Whats App gekregen.
Marjo: Maar goed dat je de hele dag thuis bent anders heb je het fotoboek de volgende vakantie nog niet klaar.
Willemien Vroeger ging dat toch heel veel anders, toen had je lang niet zo veel foto’s.
Marjo: Toen had je alleen een digitale camera en een telefoon waar je alleen mee kon bellen.
Willemien: Daarvoor had ik een camera met een foto rolletje er in. En dan moest je van te voren al gaan bedenken hoeveel foto’s je ging knippen.
Marjo: Dat snap ik niet?
Willemien: Nou er waren rolletjes van 12, 24 of 36 foto’s. En daar moest je het mee doen. En als je pech had dat het klepje van de camera open ging en er licht bij kwam, dan was alles mislukt.
Marjo: Wat een gedoe zeg.
Willemien: En nog iets, daar voor heb ik nog een camera gehad waar een flits blokje op moest.
Daar kon je 4 foto’s in het donker mee maken.
Marjo: Wat een “gekloeët”, blij dat dat voor mijn tijd was. Had je al een half koffer vol met je foto spullen. En waar moest je die rolletjes naar toe brengen?
Willemien: Naar de Foka of Pleunis en dan stond iedereen in de winkel te kijken of ze goed gelukt waren.
Marjo: Was voor Foka en Pleunis ook interessant wat er voor de dag kwam.
Willemien: Ja als je het zo bekijkt, ik denk dat Pleunis wel eens een oogje dicht heeft geknepen en thuis niet altijd heeft verteld wat hij had gezien.
Marjo: Ja dat zal best.
Willemien: Toch had dat ook wel iets, het was echt een verassing of alles goed gelukt was. Nu zie je dat meteen. En bij twijfel wordt de foto meteen verwijderd.
Marjo: Waar ik niet aan twijfel is, dat we bij de Goejje “ un goe:j tas” koffie kunnen krijgen.
