Sóndese koost van zondag 8 mei 2022
Jarenlang brachten we nao de Hòmmis – vanuit ’t café – ’t Méélse wel en wee bij u binnen. Toen ’t café in coronatijd vaak gesloten was, ontdekten we ook andere bezigheden op die zondagmorgen. Lekker wandelen door ’t dorp of fietsen ‘dur de Pieël of langs ’t Deurzes knaal’. En nu de horeca weer open is, maken we graag weer een stop bij ’n café of terras. En de verhalen die we onderweg oppikken, vertellen we graag aan u door in onze nieuwe rubriek ‘Sóndese koost’!
Peddelen
Monique: Wel grappig.
Linda: Wat vind je grappig, die dieren hier, in die soort van kinderboerderij?
Monique: Nee, dat we net op de Vieruitersten liepen mét onze mannen. We zijn inderdaad ook vier uitersten.
Linda: Ja, daar heb je wel gelijk in. Maar wil je nu ook een vergelijk maken met de Frontlinie, waar we net liepen?
Monique: Nee, daar waag ik me niet aan. Dat doe ik wel als we weer met zijn tweeën wandelen!
Linda: Verstandig. Maar we zijn inderdaad vier totaal verschillende mensen, hè. Frank en ik uit de stad, geen kids.
Monique: Ja, en Peter en ik echte ‘dörpse’ met pubers. Maar ook onderling. Waar de een heel extravert is, is de ander meer van ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’. Misschien dat het daarom ook wel juist zo goed past.
Linda: Frank is meer van computers en Netflix en zo. Ik ben inderdaad ook meer van de actie. Heb jij trouwens zin om eens te gaan padelen?
Monique: Peddelen? Hier op het kanaal, bedoel je? Klopt het trouwens, dat Nakal de forelvijver heeft overgenomen? En dat Lindeboom het gekocht heeft? Ik hoop dat ze dan inderdaad ook het kanoën doorzetten, kei leuk zo over de kanalen hier.
Linda: Geen idee. Je weet, ik ben niet zo op de hoogte van de dorpse nieuwtjes, maar ik bedoelde niet peddelen maar padelen.
Monique: Huh? Je zegt toch twee keer hetzelfde of ben ik nu gek?
Peter: Padel! Dat is iets nieuws dat bij de tennisclub komt. Schijnt echt een hype te zijn.
Frank: Padel is een racket- en balsport. Het wordt voornamelijk met vier spelers gespeeld, waarbij een bal, gelijkend op een tennisbal, met een racket over een net gespeeld dient te worden. Het lijkt een mix van tennis en squash.
Peter: Monique, heb je je lopende encyclopedie ook weer meegebracht?
Frank: Mooi spelletje, ik doe het graag met collega’s van kantoor, na het werk.
Peter: Nou, als het jou vanachter het scherm krijgt, wil ik het ook wel eens voorstellen aan die pubers van ons. Wie weet komen ze dan een keer uit hun mancave. Hoewel, ik moet het ze nageven, vanochtend stonden ze klaar met een moederdagontbijtje voor Monique. Die zag ik effe niet aankomen.
Linda: Oh ja, hebben ze je verwend Monique?
Monique: Ja, verwend en verrast. Verwend met het ontbijt en verrast met de afwas van gisterenavond en een berg was, waar ik niet overheen kon kijken.
Linda: Ja meid, je bent moeder of je bent het niet. Zeg moeder, ga je nu een keer mee?
Monique: Nou, jouw padelveld moet volgens mij nog aangelegd worden, dus laten we eerst maar eens gaan peddelen op het kanaal.
Peter: Kijk daarachter, die grote boom!
Frank: Nee Peter, van hieruit kun je de mcDonalds niet zien liggen, daarvoor is de afstand te groot.
Peter: Dat bedoel ik niet. Daarachter. Daar zie je de bomen van het OLS boven de gewone bomen uitkomen. Hebben jullie er ook al zo’n zin in?
Frank: Ik heb echt nog geen idee wat ik ervan moet verwachten.
Linda: Nou, ik heb ons aangemeld als vrijwilliger, Frank. Zo kunnen we wat meer mensen leren kennen.
Frank: Je bedoelt, dat ík zo meer mensen kan leren kennen! Fraai is dat!
Monique: Zijn we nu toch op de Frontlinie beland, Linda?!
Linda: Het wordt superleuk, Frank, vertrouw me nou maar.
Monique: Weet je wat ik nou zo leuk vind aan het OLS? Die prachtige koningsparen. Dat zou ik nou ook wel eens willen, zo’n koninginnenjurk aan.
Linda: Oh ja, echt wat voor jou. En dan zo met je hand wuiven!
Monique: Waar zouden ze die jurken vandaan halen? Vast niet bij dat galawinkeltje in Panningen. Daar kwam ik laatst langs. ‘Dor hinge ze mih de bieën butje’. Daar leek het wel ‘vur niks’.
Linda: Het is nu natuurlijk gala-tijd! De examens gaan bijna beginnen en die meiden willen allemaal een jurk voor het galafeest. Dat hadden we in onze tijd nog niet, zo’n gala.
Monique: Klopt, maar zo klinkt het wel alsof we al heel oud zijn, Linda. Ik krijg er spontaan vermoeide benen van. Zeg mannen, zullen we kijken of er koffie is bij de Forelvijver? Dan lopen we daarna langs het OLS terrein terug naar huis.
Peter: Prima dörske.
