Sóndese koost van zondag 7 januari 2024
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Willemien: Het nieuwe jaar is goed ingezegend.
Marjo: Zeg dat wel, ik heb flink oud en nieuw gevierd.
Willemien: Nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel de natuur is goed ingezegend met zoveel nattigheid.
Marjo: Dat is niet normaal, zoveel regen.
Willemien: Als het de komende dagen gaat vriezen en we kunnen gaan schaatsen, dan hebben we een groot voordeel.
Marjo: En dat is?
Willemien: We kunnen gaan schaatsen op de weilanden.
Marjo: Dat is een “goejje”, dan kunnen we niet door het ijs zakken.
Willemien: Juist, zo zie je dat elk nadeel zijn voordeel heeft. Martin Coolen, las ik, is niet over één nacht ijs gegaan.
Marjo: Wat bedoel je daar mee? Heeft Martin 2 nachten geschaatst?
Willemien: Ken je die uitdrukking niet?
Marjo: Nee, wat betekent dat?
Willemien: Nadenken voor je iets doet. Martin heeft besloten om te stoppen met de huidige winkel; Coolen- Pluijm.
Marjo: Oh, dat is jammer. Weer een winkel minder in Meijel.
Willemien: Nee, er komt iets nieuws waar het kantoor en het thuiskantoor centraal in staan.
Marjo: Oké, maar moet ik dan voor een postzegel naar Panningen?
Willemien: Dat denk ik niet. Er wordt gekeken welke producten er nog bij komen in de nieuwe winkel.
Marjo: Dan heb ik misschien nog geluk. Maar ik snap wel dat de huidige winkel niet meer haalbaar is.
Willemien: Dat ligt bijna allemaal aan ons zelf. De laatste jaren is er veel veranderd. Twintig jaar geleden, als je in november daar in de winkel kwam, zag je Alda en Sjef niet meer staan, achter de toonbank.
Marjo: Hadden die dan vakantie?
Willemien: Duhhh, dan was het er zo druk en stonden er stapels spellen en speelgoed op de toonbank die verkocht waren. Allemaal voor het Sinterklaasfeest.
Marjo: Ja dat zal wel, nu kun je op zoveel plaatsen aan speelgoed komen. En zeker bij Bol.com.
Willemien: En daar moet je nu net niets kopen.
Marjo: Ik wel. Handig toch?
Willemien: Maar zo gaan er nog meer winkels weg, je moet zo veel mogelijk in een echte winkel kopen en zeker in je eigen dorp. Want een winkel kan niet bestaan van een postzegel die jij te kort hebt. Je moet de ondernemers wat gunnen. Zo gunt Schutterij Willibrordus de Meijelse kinderen een speeltuin.
Marjo: Een speeltuin? Leren de kinderen daar op instrumenten spelen?
Willemien: Nee, een echte speeltuin.
Marjo: Waar komt die te liggen?
Willemien: Hier achter op het “Cammaert veldje.”
Marjo: Gaat de schutterij het ook over een andere boeg gooien?
Willemien: Dat niet, ze willen Meijel nogmaals bedanken voor het fantastische OLS.
Marjo: Dat is geweldig. Zo zie je wat het OLS teweeg brengt.
Willemien: Ja in Meijel alleen maar positieve dingen .
Marjo: Dat is toch in elk dorp positief om het OLS te organiseren?
Willemien: Nein, dèt is neet waor! We gaan aan de koffie!
