Deze week is het weer eens de beurt aan onze gast-columnist Gerard Kessels. Nog steeds laat Gerard op dinsdag en vrijdag de lezers van ‘De Limburger’ genieten van zijn kijk op ‘mens en samenleving’. Ditmaal komt zijn overpeinzing vanaf de tien meter lange bank onder de 75 meter hoge toren van de Lambertuskerk in ‘zijn Nederweert’. Op die lengte van de bank mag Nederweert en ook Gerard best trots zijn. Want zeg nou zelf: die bank op ons kerkplein haalt nog niet de helft van ‘de trots van Nederweert’.  Maar de prachtig verlichte toren van onze ‘kathedraal van de Peel’ plaatst met zijn hoogte van meer dan 82 meter zijn Nederweertse ‘maatje’ toch vollédig in de schaduw. Of niet soms? En bij helder avondweer reikt ‘ons schijnsel’ tot boven Gerard’s geliefde Nederweert. Waar Gerard en ik sámen trots op mogen zijn, is de mentalitéit in onze beide Peeldorpen. Een mentaliteit die eigen is aan de dorpen hier rond de Peel. Vroeger en ook nu.

Mat

De werker

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

Perzik = merketon, peers

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

d’n Eet