Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van 2 oktober
Henk: Niet te geloven hoeveel mensen het oogstdankfeest van afgelopen weekend op de been bracht. Zaterdagavond een volle kerk tijdens de viering en zondag ontstonden er af en toe zelfs files in de kerk.
Wiel: En op de terrassen zal je bedoelen. Maar het was dan ook wel een ongelooflijke boffer met het weer. Het leek wel hoogzomer.
Piet: Maar die meevaller was meer dan verdiend voor de organisatoren en al die vrijwilligers . Wat een creativiteit en inzet!
Jo: Die inzet was er ook bij al die mensen die even verderop in d’n Binger voor de zoveelste keer de rommelmarkt weer tot een succes maakte.
Piet: Dan moeten mensen van buiten Meijel d’n Binger wel weten te vinden. Een groot bord op het Raadhuisplein wijst al weken richting Heusden, Neerkant. Mooie boel!
Henk: Toevallig weet ik hoe dat zit. Het bord moest met Meijel kermis wijken voor de attracties op die plaats. Die jongens van de gemeente hebben het bord na de kermis wel opnieuw geplaatst maar het wijst nu helaas precies de verkeerde kant uit.
Wiel: Zal wel een bewuste actie zijn geweest van een paar Heldense die ons een loer willen draaien.
Jo: Dan moeten we maar de tegenaanval inzetten. Als we het bord dat wijst naar het ‘huis van de gemeente’ in Panningen een halve slag draaien verwijst het naar café Dotje. Wordt het daar een gezellige boel.
Piet: En wie weet biedt Dotje ons gratis drinken aan vanwege de sterk verhoogde omzet.
Giel: En hebben jullie het ook gelezen. Ons aller An is gehuldigd omdat ze al 40 jaar verkeersbrigadier bij de school is.
Lins: Die moet toch wel over een ongelooflijke energie beschikken. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in en om de kerk actief, tussendoor de LKV en de schoolkinderen op de been houden, de kerkelijke was doen en dan heeft ze natuurlijk ook nog de zorg voor haar Jo.
Jan: Je zult bedoelen dat Jo de zorg voor zijn An heeft. Nee joh, dat heeft An goed geregeld en die Jo legt An met alle plezier in de watten.
Lins: Maar terug naar die huldiging. Ook de fietsvierdaagse heeft een paar topvrijwilligers in de bloemetjes gezet: Wilhelmien Janssen-Jaspers en good old Gerard Maas. Toch geweldig hoeveel mensen zich in ons dorp inzetten voor het verenigingsleven.
Wim: Bart Ebisch die die opiniestukjes schrijft in ‘1 Peel en Maas’ doopt volgens mij zijn pen niet in inkt maar in azijn. Hij is echt aan het doorslaan. Nu weer met rapportcijfers voor het college en fractievoorzitters. Voor de burgemeester kan er nog net een 4 vanaf. De wethouders Janssen (Raf en Arno) moeten het doen met een 3. Onze eigen Rob Willems scoort net ietsje beter met 4. Maar dan het ‘vriendje’ van Ebisch: Jos Wilms. Een 10 met een griffel!
Lins: Maar die Bart is ook niet de eerste de beste. Moet je maar eens zien hoe vaak hij het in zijn schrijfsels heeft over ‘wij’ in plaats van ‘ik’. Ik dacht dat het spreken in de wij-vorm was voorbehouden aan koningen en pausen, maar daar heeft Bartje zich toch maar mooi tussen weten te wringen.
Wim: Dan mogen al die mensen waarvan hij de naam noemt hem eigenlijk wel op hun blote knietjes danken dat zijn hoogheid hun waardig acht om in zijn stukjes te mogen figureren.
Lei: Zoiets als vroeger met Wim Kan. Zaten politici met natte handjes naar diens Oudejaarsconferentie te luisteren of Kan hun een woord waardig achtte. Maar voor mij is ‘Bartje’ maar een slap aftreksel van die grote mijnheer Kan
Frits: Verhalen over wisseltrucs blijven toch de kop op steken. Nu las ik weer een verhaal dat men het op kapperszaken gemunt heeft Verwarring stichten door met groot geld een flesje shampoo te betalen, bij nader inzien toch een ander merk willen hebben, de verkoper raakt het overzicht kwijt en mist nadien een groot geldbedrag.
Thei: Zo hebben ze mij eens op de zaterdagmarkt in Weert m’n beurs afhandig gemaakt. Op het moment dat ik betaald heb, wordt mijn tas met fruit – natuurlijk per ongeluk – omver gelopen. Ik natuurlijk direct de wegrollende appels en peren verzamelen en die gozer helpt me ook nog, terwijl hij ‘sorry’ prevelt. Zijn maat had intussen mooi mijn beurs weggegrist. Toen ik de zaak bij de politie meldde, bleek ik die morgen al nummer vijf te zijn die dit was overkomen.
Frits: Bekend is ook het verhaal van lieden die – zogenaamd met pech – met een dikke Mercedes langs de weg staan. Als je stopt hebben ze een verhaal dat ze hun beurs vergeten zijn en of jij hun 50 euro kunt lenen. Als onderpand krijg je hun dure Rolex horloge. Die man zie je nooit meer terug en jij zit opgescheept met een kermishorloge van 1 euro.
