‘Nao de Hòmmis’

Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.

Nao de Hòmmis op kermiszondag

Vandaag geen ‘Nao de Hòmmis”. Terwijl er deze zondag juist wél een Hòmmis was. Dat vereist een verklaring van onze kant; dat snappen wij ook wel. Carnavalszondag en Kermiszondag zijn voor ons – de mèn van ‘Nao de Hòmmis’ eigenlijk de leukste zondagen om in ’t café de verhalen van de Méélse mensen op te schrijven en aan jullie door te vertellen. Helaas kan dat deze keer niet. Wat is ’t geval? We hebben het vorig jaar te bont gemaakt. Bijna iedereen was al naar huis en toen zaten wij beiden nog een hele tijd na te praten, te ááw bètten zouden ze vroeger zeggen. En zoals dat gaat: nog een borrel, dan de laatste borrel, de allerlaatste borrel en dan de aller-allerlaatste. Met als gevolg dat we veel en veel te laat thuis kwamen en ook nog te veel op hadden. We zullen jullie – maar ook onszelf – de pijnlijke details besparen.
Maar het gevolg is wel dat we dit jaar op deze zondag beiden rechtstreeks naar huis moeten. Afgedwongen door ‘mijn’ Toos en Els, de vrouw van mijn maat. Direct na de Hommis naar huis komen en eerst dan gaat er zand over dat vervelende voorval van vorig jaar. En dan is er geen enkele keuze meer, Gewoon doen, wat die twee van ons verlangen. Wat ze daar bovenop nog verlangden was dat wij in deze rubriek eerlijk zouden vertellen, waarom er vandaag op deze plek geen ‘Nao de Hòmmis te vinden is. Geen uitvluchtje dus dat het niet kon doorgaan omdat een van ons beiden zich niet goed voelt of vanwege een computerstoring. Gewoon met de billen bloot en
eerlijk toegeven dat we onze vrouwen vorig jaar hevig teleurgesteld hebben. En dat doen we dus bij deze. En daarmee is de hele affaire uit de wereld. Wat zo zijn die van ons wel: ze zullen daar niet meer op terug komen. We hopen dat ook jullie ons niet te pas en te onpas aan dit voorval blijven herinneren. Overal gebeurt toch wel eens iets. Belangrijkste is dat het weer goed komt. Wij hebben in ieder geval ons lesje geleerd.
Allemaal mooie kermisdagen en wie weet treffen wel we elkaar met die dagen nog hier of daar. Sjon dáág!