Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van 27 augustus
Piet: Ik hoorde dat het Dorpsoverleg gaat proberen een beetje ‘orde in de wanorde’ van het parkeren in ons dorp aan te brengen. Is trouwens ook wel nodig als je ziet waar en hoe er geparkeerd wordt.
Niek: Klopt, Piet. In de Dorpstraat wordt royaal buiten de parkeervakken geparkeerd. . Bij het IJshofje moet je met de regelmaat van de klok van het trottoir af vanwege de vele fietsen en bij diverse winkels staat bijna dagelijks allerlei troep op de stoep. En dan zwijg ik nog maar over het kerkplein. daar wordt echt maar lukraak geparkeerd.
Jo: Dat zal wel, in die parkeervakken onder de bomen op het kerkplein schijten de vogels je auto binnen een paar uur helemaal onder. Maar inderdaad geeft je dat dan niet het recht om hem dan maar ergens anders rond de kerk neer te zetten.
Niek: Ik zie daar trouwens vaak dezelfde auto’s staan. Die gebruiken – misschien bij gebrek aan een eigen oprit – dat plein als vaste parkeerplek voor hun auto. Ik moet eigenlijk wel lachen met dat initiatief van het Dorpsoverleg. Bordjes waarop staat dat we in Meijel fout parkeren niet zien als een bijdrage aan het Peelgeluk. Alsof dat die foutparkeerder wat uitmaakt. Die wil zijn auto zo dicht mogelijk bij de deur parkeren en die zal het een rotzorg zijn wat anderen daar van vinden. Terwijl op het TomVeld, achter het voormalig pand Jaspers en bij Parties volop ruimte is.
Jan: Volgens mij is de slag al royaal verloren. Dat fout parkeren had daags na de opening van het vernieuwde dorpsoverleg moeten worden opgepakt. Hooguit 14 dagen een waarschuwing onder de ruitenwisser en daarna een ‘prent’. Dat is het enige waar wij mensen – als het om verkeersovertredingen gaat – gevoelig voor zijn. En als er niet te handhaven valt, dan kun je deze flauwe kul ook wel vergeten. Datzelfde geldt trouwens ook voor die 30 km snelheid die in de dorpskern geldt.
Piet: Je hebt gelijk Jan. Gebeurt in de steden en vakantiecentra ook. Ik zet vorig jaar in Renesse even mijn auto voor het hotel om mijn bagage uit te laden, had ik al een bon van 40 euro onder de ruitenwisser.
Jo: Je zult wel langer gestaan hebben. Je hebt ingecheckt, de koffers naar de kamer gebracht en misschien ook nog wel eerst koffie gedronken met Nel. Ik ken jou wel Piet…
Niek: Hoe we het wenden of keren, Piet is daar in Renesse aardig op de koffie gekomen. Wim doe ons hier een borrel; we hebben nu echt behoefte aan wat sterkers!
====================================================
Cor: Het blijft maar doorgaan met die terreuraanslagen; nu weer in Barcelona. Niet te geloven waar mensen en dan met name jongeren toe in staat zijn.
Thei: Klopt Cor, maar we moeten vaststellen dat dit soort zaken van alle tijden is. Stammenoorlogen, godsdiensten die zich aan de ander willen opdringen of naties die een ander volk willen overheersen.
Wiel: En steeds weer zijn het onschuldige burgers die het slachtoffer worden van al deze vormen van geweld.
Cor: Vreemd vind ik het dan wel als ik vakantiegangers in Barcelona hoor vertellen dat ze blij waren dat ze die dag gelukkig niet om de Ramblas waren.
Toon: Zo vreemd is dat toch niet. Hoe erg we dit soort zaken ook vinden, elk mens is blij dat hij niet bij de slachtoffers hoort. Dat geldt hetzelfde voor een orkaan, een lawine of noem maar een ander willekeurig natuurgeweld. Al moet ik bekennen dat ook ik natuurgeweld iets anders vindt als het geweld dat mensen gebruiken tegenover andere mensen.
====================================================
Lins: Zo de gemiddelde inwoner van Peel en Maas rijdt dagelijks 23,5 km om op zijn werk te komen, terwijl het landelijk gemiddelde bij 22,5 ligt. Die ene kilometer is voldoende om hier in de krant melding van te maken.
Giel: En het is ook nog helemaal niet zo vreemd. Stedelijke gebieden hebben natuurlijk veel meer werkgelegenheid te bieden als het platteland. En voor een beetje stad moet je toch al gauw aan bijvoorbeeld Eindhoven denken. Heb je al gauw elke dag 80 km. op de teller. In de jaren 60 en 70 pendelden de mensen uit Meijel trouwens ook al naar de mijnen in Zuid-Limburg, de Vlisco in Helmond en Philips en Daf in Eindhoven. Niets nieuws onder de zon.
Jan: Het aantal mensen dat werk vindt in eigen omgeving is altijd beperkt geweest, al heeft bijvoorbeeld Panningen zich op dat punt aardig ontwikkeld.
Lins: Punt is ook dat iemand die wonen op het platteland altijd gewend is geweest, niet makkelijk in de stad – dicht bij zijn werk – gaat wonen. Bijkomend probleem is tegenwoordig dat beide partners werken, dus het zal altijd wel zo zijn, dat er eentje wat langer moet reizen om op zijn werk te komen.
Giel: Maar het is toch ook ‘bij God niet mogelijk’ dat ene echte Méélse bijvoorbeeld in de Randstad gaat wonen. Moet ie elk weekend naar het dorp terug komen om een paar uur zijn hoognodige Peelgeluk op te snuiven…
Jan: En daar moet ie dan écht veel kilometers voor maken.
