Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van 20 augustus
Cor: Zo, de rust aan het eierfront, lijkt teruggekeerd. Al zal er achter de schermen nog aardig wat moeten gebeuren. Je kunt al die boeren die buiten hun schuld in deze affaire betrokken zijn, toch niet zomaar met de gebakken peren laten zitten.
Henk: Je bedoelt natuurlijk met de rotte eieren laten zitten… Maar ik denk dat ook bij die keuringsdienst orde op zaken gesteld moet worden. Ook daar stinkt de boel behoorlijk.
Wim: En wat denk je van de verantwoordelijk minister en staatsecretaris? Die hebben waarschijnlijk geluk dat ze gered worden door de bel van het aftredende kabinet.
Cor: Hoe je het wendt of keert: de hoofdschuldigen blijven de boeven die dat giftige spul als een wondermiddel op de markt gebracht hebben, al vraag ik me af of de boeren zelf niet achterdochtiger hadden moeten zijn en minimaal hun dierenarts hadden moeten inschakelen.
Wim: Dit soort zaken valt niet uit te roeien. Er zullen altijd lieden zijn die – ook al gaat het ten koste van een ander – snel rijk willen worden. En dat laatste wordt je niet met hard werken, dat kan ik jullie wel vertellen.
Cor: Hoe groter die stallen, des te groter de risico’s als het misgaat. Een paar weken geleden kwamen bij een varkensboer 20.000 varkens om bij en brand en afgelopen week op een andere plaats 40.000 kippen. En dan praten we nog niet over de uitstoot van al dat fijn stof: dat schijnt als je de deskundigenmoet geloven een van de grootste gevaren voor onze gezondheid te worden.
Henk: Wat was het voeger bij ons thuis dan toch een vredige bedoening op de boerderij. Vader had een stuk of zes koeien, hooguit 50 varkens en zo’n 200 kippen. O ja en een paard voor het werk op het land.
Wim: En niet te vergeten elke dag 10 hongerige mondjes aan de keukentafel!
=================================================
Jo: Houden ze bij de kabinetsformatie weken achter elkaar de kaken stijf op elkaar en juist als er moeilijke ethische problemen op tafel liggen, wordt er naar alle kanten gelekt.
Piet: Precies. En juist van politici, die het menens is om er na maanden met elkaar uit te komen zou je anders mogen verwachten. Het heeft er alle schijn van dat er lieden aan tafel zitten die de boel alsnog willen laten ploffen.
Wiel: En de meester en de juf voor de klas worden opgezadeld met het probleem om de kinderen de volstrekt onbegrijpelijke teksten van ons volkslied uit te leggen.
Jo: En dat alleen vanwege het feit dat iedereen aan die onderhandelingstafel recht heeft op een succesje. En het lijkt er nu toch wel heel sterk op dat het met ons landje het beste gaat, zonder kabinet. De economie groeit als kool en op vele plekken is het personeel niet aan te slepen. We redden ons best zonder die Haagse mallemolen.
Thei: Maar wie wordt er nu eigenlijk beter van dat het zo goed gaat in ons land. Jan met de pet moet blij zijn als hij een procentje loonsverhoging krijgt en de gepensioneerden hebben er ook al jaren geen dubbeltje meer bij gekregen.
Piet: Het is en blijft altijd hetzelfde liedje. De rijken verdelen het geld onder elkaar en die Jan met de pet krijgt de kruimels.
=================================================
Jan: ‘In Hallo Peel en Maas’ pagina’s vol vakantiekiekjes uit de vreemdste plaatsen op de wereld en ook op de televisie lijkt het wel of elke zender in de ‘zomerstand’ staat.
Lei: Op de maandagavond stort Omroep Max eerst al het vakantieleed van mensen over ons uit en komen daarna met dat programma ‘We zijn er bijna’. Een horde senioren die samen op caravanvakantie gaan. Ook in dat programma zit aardig wat ‘klein leed’ verscholen, maar dat schijnt juist goed te zijn voor de kijkcijfers.
Niek: Bertha en ik kijken ook altijd, terwijl het eigenlijk om niets gaat. Wie krijgt welke plek toegewezen; wat eten we vandaag en wie wint het potje ‘jeu de boules’. Al moet ik zeggen dat ik de natuurbeelden vaak best aardig vindt.
Jan: En ook nu nog nemen de mensen in hun caravan alles van thuis mee. Eigenlijk op en top Hollandse kneuterigheid. We kunnen blijkbaar niet buiten onze eigen aardappelen, gehaktbal en pindakaas. En dit jaar krijgen ze als toetje bijna elke dag regen. Maar ja, dat kun je verwachten in een waterland als Ierland.
