Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van 9 april
Lei: De Méélse horeca bedenkt steeds nieuwe dingen om mensen te trekken. Kijk maar naar het ‘Oranje Hotel’, ‘de Heere’ en die nieuwe zaak in het oud gemeentehuis. En ook ‘Oppe Koffie’ roert zich.
Henk: Waar gaan die dan mee beginnen?
Lei: Ze halen mensen bij elkaar met eenzelfde belangstelling of mensen in dezelfde omstandigheden. Er was al een ‘mannencafé’ het repaircafé en een taal- en wandelcafé. Nu wist m’n schoondochter te vertellen dat ze er naar een heus ‘mamma-café’ gaat.
Bert: Niet slecht bedacht. De mamma’s wisselen hun ervaringen uit en kletsen lekker bij en de kroost kan buiten in de tuin spelen.
Henk: Bij de Coöp hebben ze volgens mij rond het koffiezetapparaat gekozen voor een seniorencafé, al hoorde ik laatst ook al iemand praten over een hangplek voor ouderen die zich aan het vervelen zijn.
Bert: Ik ga ons Mien straks eens warm maken of ze niet de trekker wil worden van een ‘oma-klets-café’. Daar zouden die vrouwen van jullie ook wel eens enthousiast voor kunnen worden. De vrouwen een middag bijkletsen bij ‘Oppe koffie’ en wij een extra middag hier naar ons kaartcafé.
Lei: Ach, zo vind iedereen wel ergens zijn Peelgeluk in ons dorp.
==================================================
Cor: Ik mis nog altijd het oude ‘Weekbericht’ al moet ik toegeven dar er ook in ‘Hallo’ en ‘1 Peel en Maas’ soms best lezenswaardige stukjes staan. Over mensen die een jubileum vieren bij een vereniging of daar afscheid nemen.
Wim: Waar komt die heiligendag vandaan? Normaal hoor ik jou alleen maar afgeven op die blaadjes.
Cor: Daar is nog steeds alle reden toe, maar ik wil de goede dingen ook wel noemen. Leuk bijvoorbeeld die foto van Jan en Mia Gielen die al 50 jaar actief zijn voor de voetbalclub. Die horen daar zo ongeveer bij de inboedel. Of dat artikel over Harrie van den Berg die de voorzittershamer van de Algemene Hulpdienst overdraagt aan Nico Petit.
Jo: Volgens mij gaat Harrie het wat kalmer aan doen. Een poos geleden heeft hij ook al de voorzittershamer van het Dorpsvervoer overgedragen aan Coen Verstappen. Er is trouwens niks mis mee als je het wat kalmer aan gaat doen als je de 75 gepasseerd bent.
Wim: Ik vond dat stukje over dat ‘Mééls durske’ wel leuk dat is uitgeroepen tot beste modeontwerpster in het Nederlands beroepsonderwijs. Met zo’n titel kun je nog eens thuiskomen!
Cor: En jullie vergeten allemaal dat iets ouder ‘Mééls durske’. Ik bedoel Lies Hanssen, die afscheid heeft genomen als voorzitter van de KBO. Prachtige foto in de bladen en ook nog eens onderscheiden met de zilveren KBO-speld.
================================================
Piet: Ik kan echt genieten van de lente. Na de kou van de winter de eerste zonnestralen. Bomen en struiken die weer volop groen worden en een wei vol paardenbloemen of meizoentjes. Gek dat zoiets over een paar maanden helemaal niet meer opvalt maar nu na de winter wel.
Niek: Bertha en ik genieten alweer volop van onze fietstochten. Wat is nou mooier als aan een bosrand samen in het zonnetje zitten. Voor je een weiland met grazende schapen en tientallen lammeren.
Jan: En dan natuurlijk wegdromen in de tijd toen jullie nog ‘jung und schön’ waren…
Niek. Daar is ‘an sich’ niks mis mee, maar ik kan ook best genieten van het heden. Vooral ook van de rust: niks moet en veel mag. Op deze manier wil ik best nog heel wat nieuwe lentes beleven.
============================================
Wim: Jongens ik heb nieuws, dat in ‘Méél’ zal inslaan als een bom.
Jan: Als het dan maar niet letterlijk is. Maar vertel op.
Wim: Ik zat laatst hier in de serre met de vrouw gezellig een ‘hépke’ te eten toen iemand die het weten kan, me vertelde dat in het oude gemeentehuis dat ze nou zo prachtig aan het opknappen zijn, ook de ‘soos’ van dat carnavalsgenootschap ‘Narragoniam’ gevestigd gaat worden. Ze zullen het wel geen soos maar sociëteit noemen; dat klinkt gewoon wat chiquer, maar dat terzijde. Elke vrijdagavond is daar hun clubavond.
Lins: Dat zal met de Vastelaovend wel door een paar van die ‘flabbesen’ bedacht zijn. Dat gaat bij mij het ene oor in en het andere uit.
Wim: Ik dacht wel dat jullie me niet zouden geloven, maar degene die het mij vertelde, vertrouw ik voor meer dan 100 procent en dat komt bij mij niet zo snel voor. Direct na de Pasen gaat er door Narragoniam met de eigenaar van die nieuwe zaak een 11-jarig contract getekend worden. En het volgende nieuwtje is dat burgemeester Wilma Delissen ere presidente van Narragoniam wordt. Jullie weten dat het de bedoeling is, dat die gelegenheid ‘de burgemister’ gaat heten. En Narragoniam vond het dan wel chique als de ‘echte’ burgemeester dan ere presidente van hun gezelschap zou worden. Je sociëteit in ‘de burgemister’ vestigen en de ‘echte’ ere presidente van je club maken. Dat heeft dat Fritske Berben natuurlijk in een onderonsje na afloop van een raadsvergadering met haar geregeld. Er loopt in Meijel niemand rond die je beter met zo’n voorstel naar die Wilma kunt sturen. En Wima voelt zich natuurlijk harstikke vereerd met zo’n ere presidentschap .
Jan: Ik ben aan de rand van de Peel geboren, maar ik eet toch een heibezem als dat waar wordt wat jij hier nu allemaal verteld.
Lins: Dan laat ons eerst nog maar een borrel nemen. Dan verteert die hei beter in jouw maag, Jan.
