Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 3 mei
Jan zit deze zondag aan het begin van mei, te mijmeren. Op de Peelkar-bank aan het Raadhuisplein. Altijd rond Vier en Vijf Mei, prakkiseert hij meer – merkt hij. Het kletterende water van de fontein, nodigt uit tot bespiegelingen. En ook de tekst rond de rand: “ Mist hing op het land.. ’s Oaves laat, da stong de Piel in brand.. ”
Hoe het 75 jaar terug in de Peel is geweest, leest Jan voor zichzelf al dagen lang, in het boek van Medelo: ‘Meijel en de Tweede Wereldoorlog – de laatste ooggetuigen’ dat in september is verschenen. Hij is hiervoor, en hierdoor, gevoelig. Normaal is zijn grondhouding: “Erger je niet, verwonder je slechts”. Zoals ook de Tòrrehaan afgelopen woensdag op de weblog er utj flatste. Maar gistermorgen bij het lezen van zijn vaste ochtendkrantje, voelde hij zich gegriefd. Bij de volkomen misplaatste, en schandelijke ‘kop’ en tekst: ‘Krans leggen, zonder poespas’. Dat, zat Jan niet goed. Zozeer, dat hij een reactie heeft gemaild vanuit Méél, aan de lezersredactie. En, op advies van een vaste Maat, ook aan de Ombudsman van de Gèzet. Dat dit, Ècht moet worden recht gezet.
Wat dat betreft was Jan het roerend eens, met de Column van Mat Janssen op dezelfde zaterdagochtend: “Vertrouwen kómt te voet. En gáát te paard”. Hoe, Waar! Er is in deze laatste weken helaas, ook het andere Spreekwoord – precies omgekeerd- dat vertelt dat deze vreemde ziekte plotseling opkomt te paard, en weer gaat te voet.
Gelukkig ziet Jan daar Henk aankomen. Normaal komt hij op zijn ‘stalen ros’, met de fiets uit het buitengebied. Maar nu is hij, te voet.
Jan: Voor wat, kom jij vandaag te voet? Ik ben ermee vertrouwd, dat jij komt met de fiets.
Henk: Deze week, was eigenlijk de Voorjaarsvakantie. Toos en ik zijn elke dag wat gaan fietsen. En dronken dan een pakje Chocomel, op een bankje langs de kant. Normaal zetten we ons op een terras. Meer mensen doen dat nu zo, las ik deze week in de Krant…
Jan: Schei mij uit, over die Gazet! Die heb ik, bij het oud papier gezet..
Henk: .. Ja, dat kon gister weer. Toos was blij ..
Jan: ..Nee, ik bedoel: wat er in stond. Normaal ben ik coulant, met de Limburgse courant. Nu was ‘de boot aan’. Zijn ze wat mij betreft, ‘de boot in gegaan’.
Henk: O, zo ken ik jou inderdaad niet. Je houdt gewoonlijk meer ‘de boot af’. Deze boot, heb ik even gemist; ik weet niet precies welk artikel je bedoelt.
Jan: Die over het kransleggen, zonder poespas.
Henk: O ja! Gelijk heb je!! En dat, terwijl er juist elke dag, al het hele jaar lang, die waardevolle Serie is in hetzelfde dagblad, over 75 jaar Bevrijding. Niet slim, van de Limburger!
Jan: Ik heb gelezen en een zwart-wit foto gezien, over de Kinderoptocht in Meijel op 05-05-1945. Het zou mooi zijn, als die net op de vaste dinsdag, in de rubriek ‘Foto uit de Oude Doos’ op de weblog zou komen te staan, voor deze week, op 05-05-2020.
Henk: Daarvoor vertrouw ik compleet, op Louis. Met hem sta ik op goede voet ..
Jan: Inderdaad. Laat dat bedenken nu maar over, aan een paard. Het wordt wat mij betreft trouwens tijd, dat we de teugels weer eens hier aan de overkant, bij het Oranjehotel, wat kunnen laten vieren. En weer wat oude paarden, onze stok-paardjes, aan de stamtafel van stal kunnen halen.
Henk: Nou, dat punt komt zo te zien dichterb(e)ijers: de bouwvlag van dat bedrijf, hangt al ‘in top’.
Jan: Ja, en precies op de plek, waar onze stamtafel staat!
Henk: Vlaggen zal het Dorp ook, op 4 en 5 mei. Ook aan de grote Mast, bij de kerk. En de kerk zal rood-wit-blauw kleuren, de beide avonden. Vooral in de stilte van 20 uur op 4 mei.
Jan: Bijzonder speciaal, is ook de landelijke actie op 5 mei. Van cabaretière, Claudia de Breij: om, bij de Viering van de Bevrijding op 5 mei om 5 minuten voor vijf uur ’s middags, samen te luisteren naar het lied van Ramses Shaffy: ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder.’ Ik heb een deel van de tekst, op mijn smartphone overgetypt. Wacht, dan lees ik die tot slot even voor. Omdat het zo actueel is, voor deze dagen:
“ Voor degene in zijn schuilhoek, achter glas. Voor degene, die ’t geluk niet kan beamen. Voor degene, die dacht dat-ie alleen was. Moet nu weten: we zijn allemaal Samen … “
