Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 29 mei
Wiel: Hebben we eerst die soap gehad rond de verkoop van het oud gemeentehuis en krijgen we er gratis en voor niks een tweede bij: het niet doorgaan van de promotie van de heren van Peelpush naar de Eredivisie.
Bert: Dat is nou echt appels met peren vergelijken. Ik vindt dat het bestuur van onze volleybalclub heel verstandig opereert. Als je zo’n promotie financieel niet waar kunt maken moet je het niet doen. Je ziet wat in Weert gebeurde toen die club in een vergelijkbare situatie terecht kwam en zonder enige financiële zekerheid toch doorzette. Die zijn diep in de shit geraakt.
Jo: Toch blijft het allemaal jammer. Peelpush had in heel Nederland het peelgeluk kunnen uitdragen. En op de puinhopen van het oude Beckers had een nieuwe fabriek kunnen verrijzen die op grote schaal de productie van peelburgers ter hand had genomen. Weten jullie wat het bestuur had moeten doen? Met ‘keplaon’ gaan praten. Bij elke thuiswedstrijd zouden de supporters dan – met keplaon voorop – in processie naar de sporthal hebben kunnen trekken. Onderweg stevig biddend voor een goede afloop. Wie weet…
Bert: Wat ik weet is dat jij weer eens stevig uit je nek aan het kletsen bent. Waarschijnlijk was het beter geweest als ze net niet kampioen waren geworden. Die Gortzen, de trainer zou dan wel evengoed vertrokken zijn, maar waarschijnlijk waren de spelers die nu allemaal vertrokken zijn, dan wel gebleven. En met een half team kun je niet op eredivisie niveau gaan spelen. Maar ja, dat is allemaal gepraat achteraf.
Wiel: Beter nu een pas op de plaats maken en op een lager niveau spelen dan het avontuur toch aangaan en volgend jaar – ook financieel – de afgrond instorten.
Bert: Wat ik niet snap, is dat stuk van die Patrick Delait – hoofd sport van de Limburger – vorige week in de krant. Dat was nou echt onder de gordel. Als dat de vernieuwing van die krant is kunnen ze mij nog voor de zomer als abonnee schrappen. Al zal me dat pijn doen, want ik krijg die krant al meer als 50 jaar in de bus. Laat ons nog maar een borrel nemen en daarmee de vieze smaak van dat stuk in de krant wegspoelen.
Jo: Daar ben ik het helemaal mee eens!
Wim: Het dievengilde wordt alsmaar brutaler. Bij de Coop hebben ze laatst via het platte dak hun slag geslagen. Je zou ze toch gunnen dat ze omlaag donderen en dan ’s morgens kermend van pijn door het personeel worden aangetroffen.
Piet: Ho, ho over die inbraak zou wel eens heel goed nagedacht kunnen zijn. Als het misgaat, komen ze in een walhalla terecht. Verbandmiddelen en pijnstillers zijn daar in de drogisterij plenty aanwezig,
Lins: En om dan tot ’s morgens de tijd te doden is er van alles te eten en te drinken. Is ook verstandig, want als je daarna door de politie wordt opgepakt volgen de vastendagen in de cel: water en brood. Zo was het althans vroeger.
Wim: Maar niet alleen winkeliers zijn doelwit. Probeerden in het verleden de Jehovagetuigen je het geloof aan de deur te verkopen, nu bellen steeds vaker van die ‘linkmiechels’ aan die met een slimme babbel je huis binnenkomen om dit vervolgens half leeg te roven. Vooral wij ouderen zijn een geliefd doelwit. Ik heb ons Bertha al voorgesteld om een grote duitse herder aan te schaffen die we heel weinig te eten geven. Moet je eens zien wat er gebeurt als dan zo’n onverlaat door ons huis struint…
Jan: Wat een spektakel vrijdagavond in ons dorp! Vanuit alle richtingen trokken Romeinen, Napoleon, peelwerkers en de Méélse schutterijen op naar het plein. De hele geschiedenis van het Kruispunt in de Peel trok aan de talrijke kijkers voorbij.
Lei: Je kwam eigenlijk ogen te kort. Mooi vond ik ook die oude brandweerspuit en dat kanon dat meegetrokken werd. Ons dorp liet zich echt weer eens van haar beste kant zien.
Giel: En al die mensen die destijds – toen de nieuwe gemeente Peel en Maas gevormd werd – beweerden dat Meijel onder de voet zij worden gelopen door Panningen hebben toch maar mooi ongelijk gekregen. Net als vroeger die peelwerkers heeft ‘Méél’ de rug weer gerecht. We kunnen trots zijn op dit markante Peeldorp.
Jan: Jammer dat het geluid zo slecht was, dat de toespraken nauwelijks te verstaan waren. Hoewel ik wel meekreeg dat onze burgemeester Mééls sprak. Een slimme zet natuurlijk. Zeker afgekeken van onze kernwethouder Raf, die dat met Carnaval ook altijd zo prachtig doet.
Lei: De weergoden waren ons dorp deze avond wel erg goed gezind. De kinderen vermaakten zich opperbest rond de fontein en bij die mooie temperaturen smaakten de pilsjes en de wijn opperbest.
Giel: En toen die weergoden vonden dat het laat genoeg was geworden gaven ze met een aantal donderslagen en lichtflitsen het sein om op huis aan te gaan. Want iedereen moest de volgende dag weer fit zijn.
Jan: Inderdaad. Ook die zaterdag was het de hele dag een gezellig drukte, de terrassen deden opnieuw goeie zaken. En de ‘Méélse kinjer’ hebben in de fontein een prachtig alternatief gevonden voor ‘Gooden zin Gaat’.
Lei: Méél en het Dorpsoverleg voorop mag heel ‘gröts’ zijn op dit fantastische openingsweekend!
