Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 21 oktober
Cor: Dit mag je nou echt ‘nazomeren’ noemen. De ene dag nog mooier als de andere.
Wim: En leuk voor iedereen die een weekje herfstvakantie heeft. Al moet ik zeggen dat wij op onze leeftijd dagelijks wel een beetje vakantie hebben.
Jo: Truus en ik hebben in ieder geval weer een paar dagen heerlijk gefietst. Jullie weten dat ik er zondag nao de Hòmmis niet was. We hadden toen met de zus van Truus en haar man onze jaarlijkse ‘Toon Kortooms dag’.
Sjra: Toon Kortooms dag. Waar mag dat weer op slaan?
Jo: Zal ik jullie vertellen. We fietsen dan door de bossen bij Asten en Liessel naar het centrum van Deurne. Op de Markt in Deurne ligt op de hoek – pal tegenover de kerk – een groot café met een mooi terras: Beekman en Beekman, genoemd naar dat heel bekende boek van Kortooms. Daar drinken we koffie met een lekker stuk appelgebak.
Cor: Oh ik dacht dat jullie daar naar de kerk gingen, maar dat is dus niet zo. Lekker terrasje pikken, hè?
Jo: Mag dat soms. Maar we hebben wel iets bijzonders gezien bij die kerk.
Wim: Wat mag dat dan geweest zijn, een najaarsprocessie soms?
Jo: Nee jongens, bij die kerk stonden zeker 200 fietsen. Niet te geloven. Laat nou net de kerk uitgaan toen wij daar aan de koffie zaten. Wij nieuwsgierig natuurlijk. Als er tien minuten later vijf fietsen minder stonden was het veel.
Sjra: Daar gaat het dus niet veel beter met het kerkbezoek als bij ons. Maar waar voerde de reis verder eigenlijk naar toe Jo?
Jo: Naar Griendtsveen waar de schrijver tientallen jaren gewoond heeft. In Herberg de Morgenstond hebben we genoten van heerlijke streekgerechten. In een geruite handdoek – een knapzak – krijg je gebakken ei met spek en bloedworst met appel en stroop. Mijn zwager en ik hebben er genoten van een pènneke lever met spek. Maar even zo goed kun je er een ‘klootzak’ krijgen.
Cor: Zeker het favoriete gerecht van Truus, ha, ha.
Jo: Dat klopt inderdaad Cor. Twee heerlijke gehaktballen met gebakken uien en lekker bruin brood. Daarna op ons gemak terug naar Meijel en een afzakkertje hier op het terras. Een prachtige dag.
Wim: En ’s avonds natuurlijk een paar hoofdstukken uit ‘Beekman en Beekman’ aan Truus voorlezen en daarna ‘snaveltjes toe’.
===============================================
Wiel: Al van verre zie je op dit moment een grote kraan boven het centrum van Méél uitsteken. Dat duidt op bouwactiviteit!
Lins: Dat werd tijd ook. Eindelijk gaan de plannen rond ‘Hermes Hènt’ in de Dorpstraat uitgevoerd worden. Al heb ik wel begrepen dat er aardig wat geruzie aan vooraf is gegaan tussen de oorspronkelijke partners die het project samen ter hand zouden nemen. En dat is dan natuurlijk weer erg jammer.
Lei: Ik las in de ‘Hallo’ dat aan het Dorpsplein op de Grashoek iets soortgelijks gaat gebeuren op de plek waar vorig jaar winter dat restaurant volledig is afgebrand. Jaren geleden hadden ze voor dit soort nieuwbouw een mooie naam. Dit viel niet onder de noemer uitbreidingsplannen, maar werd inbreien genoemd. Het opvullen van – vaak lelijke plekken – binnen de bestaande bebouwing. Als je het mij vraagt heel toepasselijk en … slim. Alle voorzieningen zijn al aanwezig: Water, gas, elektriciteit en ook de bestrating ligt er al.
Wiel: Nu nog de schop in de grond bij de vroegere frikandellenfabriek en Meijel ziet er weer een stuk beter uit.
Piet: Even iets anders jongens. Herinneren jullie je nog dat we het hier een paar weken geleden hadden, over dat beeld van die vrouw met bezem, dat op het kerkplein komt te staan.
Lins: Jazeker en ik heb begrepen dat daar gauw genoeg aan begonnen wordt.
Piet: Dat weet ik zo zeker nog niet, want ons Bertha heeft gehoord dat er aardig over gesteggeld wordt.
Wiel: Gesteggeld? Er zal toch zeker niemand problemen hebben als daar een mooi beeld komt te staan.
Piet: Over dat laatste wordt ook niet gesteggeld, maar wel over wat het beeld moet uitbeelden. ‘Ons An’- jullie weten wel wie ik bedoel –was er begin van de week druk over aan het klasjeneren met Mariet van Pol toen Bertha langs kwam en de oren spitste. An zag dat beeld van die vrouw met de bezem hélemaal zitten. En Mariet vond het hélemaal niks; dat was iets van vroeger, uit de oude doos. Het moest een beeld worden van een vrouw met een mooie tas, die in ons dorp aan het shoppen was. Dat was nog eens Meijel-promotie! Bertha kreeg het einde van het gesprek ook mee. Mariet nam afscheid van An met de woorden: “Een vrouw met een bezem, hoe verzinnen ze het. Dat geld kunnen ze zich ook wel sparen, want jij staat hier toch al elke dag met een bezem…”
