Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 24 juni
Piet: Mijn buurman vroeg gisteravond langs zijn neus weg of ik op zolder niet nog ergens een zak geld had staan.
Jo: Die wilde hij zeker ruilen voor een zak brokken voor de geitjes die je vorige week gekocht hebt.
Piet: Nee, hij had gelezen dat de actie voor de bijdrage aan de kerkrenovatie maar goed 60.000 euro had opgebracht in plaats van de gehoopte 170.000. Hij denkt dat er nog best oude sokken vol geld en zelfs zakken met dat spul op zolders staan. Dan zou het leed in een keer geleden zijn.
Lins: Mooie fratsen van die buurman van jou, maar daar koop je natuurlijk niks voor. Het zal verdomde moeilijk worden om mensen die niet hebben bijgedragen alsnog te bewegen over de brug te komen. Ik denk dat er weinig animo voor bestaat.
Jo: Bij zo’n actie moet je volgens mij alles op alles zetten, om zo’n actie in één slag tot een succes te maken. Als je op herhaling moet, wordt dat volgens mij een heel moeilijke zaak.
Piet: Je zou best gelijk kunnen hebben Jo, al hoop ik van harte dat het toch nog gaat lukken.
===============================================
Thei: Ik heb de indruk dat er steeds meer mensen zijn die bij overlijden voor een heel eigen, persoonlijke vormen kiezen.
Jan: Vroeger was het voor iedereen hetzelfde. Een uitvaardienst en daarna werd men begraven op het parochiekerkhof. Daarna kwam cremeren meer in beeld en kozen mensen bijvoorbeeld voor een avondwake en de volgende dag crematie.
Wim: Maar dat was nog niet het einde. Ook in een dorp als Meijel zijn steeds meer mensen die niets meer met de kerk hebben. Als ze naast de crematie nog iets doen, kunnen ze ook zomaar kiezen voor d’n Binger of een andere horecagelegenheid.
Thei: Op dit punt van afscheid nemen is in kerken ook meer ruimte aan het komen. Daar wordt toch steeds meer rekening gehouden met specifieke wensen van de mensen. Niet alleen met eigen muziekkeuze maar ook met de vorm van het afscheid. Een goeie zaak volgens mij.
Jan: Mijn dochter was een paar weken geleden bij het afscheid van die Vic van Lier. Bijzonder en heel mooi, onder een heel apart tentzeil in de open lucht. Als ik dat zo hoorde was daar door het gezin, familie en vrienden heel veel tijd en energie in gestoken.
Wim: Ik kan me best voorstellen dat zo’n heel persoonlijk afscheid voor het gezin een grote steun is in het verwerkingsproces.
Jan: Het meest bijzondere afscheid blijf ik altijd nog vinden die uitvaart van Pieter Vestjens, een aantal jaren geleden. Die rockmuziek van een aantal muzikanten met daarbij allemaal die lichteffecten. En toch evengoed heel traditioneel de Consecratie en Communie zoals in een andere kerkdienst. Nog altijd een dikke pluim voor kapelaan Roger die dit toch maar aandurfde en er ook de verantwoordelijkheid voor nam.
===============================================
Bert: Ik ga vanmiddag met de vrouw een paar dingen doen, waar ik normaal niet zo voor te vinden ben.
Niek: Sta je in het krijt bij Toos? Gebeurt mij ook wel eens jongen.
Bert: Nou dat niet direct, maar belooft is belooft. We gaan om 2 uur eerst naar die boekpresentatie van Jasmijn Derkx in de kerk. Ze heeft een boek geschreven over haar vader Martin Derkx die opgroeide hier in de Dorpstraat in het gezin van Jacq en Cato Derkx.. Martin was o.a. bevriend met de Nijmeegse theoloog Edward Schillebeekx. Ons Toos is erg benieuwd naar haar verhaal, omdat ze Martin wel gekend heeft.
Jan: Die Martin kan vroeger toch geen concurrent geweest van jou als het om Toos ging. Na de Lagere School heb ik Mart hier weinig meer gezien. Eerst naar het kleinseminarie in Schimmert en het college in Roermond is hij hier in het dorp uit het zicht verdwenen. Leuk dat we nu via dat boek van zijn dochter kunnen lezen hoe het hem verder in het leven vergaan is. Maar je zei dat je een paar dingen vanmiddag ging doen. Wat is dat andere?
Bert: Aansluitend gaan we naar de kunstexpositie in het Zorgcentrum. Daar schijnt hele mooie glaskunst te zien te zijn en daar zijn we allebei wel een beetje liefhebber van. En ik denk dat we de middag afsluiten met een borrel hier in de serre.
Jan: Voor dat laatste wil ik wel een uitnodiging van je aannemen. Om je in de goede sfeer te brengen, geef ik nog een rondje.
Niek: Je zou hier ook op Bert kunnen blijven wachten Jan. Al is het de vraag of je hem tegen die tijd nog ziet. Misschien toch verstandig dat we dadelijk na die laatste borrel, maar samen op huis aan gaan.
