Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van 4 maart
Wiel: Deze week heb ik vaker terug moeten denken aan de strenge winters van vroeger. Vanaf de Steenoven, door de ijzige kou, te voet naar school. En bijna altijd de koude oostenwind op het ‘snotje’.
Jan: En ik ben terug in die tijd gegaan, die me juist aan de plezierige kanten van die strenge winters deden herinneren.
Cor: Wat mag dat dan wel zijn Jan. Vertel op.
Jan: Woensdagavond – Truus was kaarten bij de buren – komt onze Ron – de oudste zoon binnenvallen. “Pap ik ga morgenmiddag schaatsen. Niet in Eindhoven op de baan, maar in Nederweert-Eind op de Banen. Heb je geen zin om mee te gaan? ” Ron ziet me denken: ”Ik zal me daar wat kou gaan lijden langs dat ven”. Nee pap zegt Ron, niet lángs het ven maar óp het ven. Je weet dat ik verleden jaar nieuwe schaatsen gekocht heb, maar de oude heb ik ook nog. Ik ga op die oude en jij op die nieuwe van mij!
Wiel: Jij gaat me toch niet vertellen Jan, dat jij die schaatsen onder gedaan hebt!
Jan: Zeker weten, al heeft Truus me bezworen het niet te doen. Die kon alleen maar denken aan door het ijs zakken en gebroken benen.Was in het begin even wennen, maar ik had de slag al weer vrij gauw te pakken. Het was echt wel koud, maar ik heb een paar fantastische uren beleefd. Als ik er aan denk, raak ik nog opgewonden.
Cor: Dat beloofd dan wat, als je terug gaat denken aan al die andere zaken die we vroeger uitgespookt hebben. Hou ons in ieder geval op de hoogte!
=============================================
Jo: En hebben jullie deze week ook Jan van Rijt op P&M Televisie gezien? Ons An vond het helemaal mooi .
Thei: Hoe bedoel je Jo: Jan of al die rommel die ze lieten zien?
Ger: An van vroeger kennende, denk ik dat ze Jan ook wel een aardige kerel vindt. Duidelijk werd in ieder geval dat Jan een hobby heeft waaraan hij veel plezier beleeft en er ook anderen van laat meegenieten.
Jo: Een van zijn mooiste creaties vindt ik nog altijd die Levensboom achter in de kerk. Daar mag hij best trots op zijn.
Thei: Ho, ho, maar dat is niet alleen iets van Jan. Jan is dan wel de uitvoerder geweest, maar het creatieve idee was van Victorien Smolenaars.
Wim: Dat klopt, nu je het zegt Thei. En nu krijgen die twee samen , hand in het handje samen nieuwe creatieve ideetjes. Maar het is hun van harte gegund.
Ger: Bij die opnames van P&M ging het ook nog even over het schilderij dat Victorien van Jan gemaakt had. Vraag was alleen of hij het schilderij mocht houden als er tussen hun beiden een kink in de kabel zou komen.
Jo: Dat lost Jan met zijn kennis van ijzer tegen die tijd wel op. Dan verankert hij dat schilderij wel zo in de muur, dat het halve huis moet worden afgebroken om dat nog ooit verwijdert te krijgen.
Wim: Ik denk dat ze zich daar beiden geen zorgen over maken. Ik zeg maar zo: als je elkaar in zo’n situatie maar de ruimte geeft is er in het leven sámen vaak meer te genieten als alleen.
=============================================
Lins: De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Vroeger was men vooral in de hete zomertijd bang voor veenbranden in de Peel en nu gebeurt het midden in de winter.
Piet: En ook nog dicht in de buurt, waar van de zomer de zaak ook al in brand stond.
Lei: De brandweer is er bijna zeker van, dat de boel in brand gestoken is. En nu blijkt ook in de winter een veenbrand moeilijk te bestrijden. Ook in dit jaargetijde smeult zo’n veenbrand ondergronds verder.
Lins: Bijkomend probleem is dat ze er zonder gevaar voor eigen leven ook nog verdomde moeilijk bij kunnen komen. Het parool schijnt vooral te zijn, proberen te voorkomen dat de zaak zich verder uitbreidt.
=============================================
Niek: Dit weekend begint in het Zorgcentrum weer een mooie nieuwe kunsttentoonstelling. Ik hoorde van de schoondochter dat er heel mooie dingen te bezichtigen zijn. Naast schilderijen, sieraden en keramiek, ditmaal ook fotografie. Dat laatste is maar zelden te zien.
Toon: Dan loop ik daar komende week met ons Bertha zeker ook weer binnen. Ik ben absoluut geen kenner, maar het is altijd wel de moeite waard. En ik kom vaak aan de praat met een van de bewoners die ik nog van vroeger ken.
Jan: Loop dan op de terugweg ook even de kerk binnen en steek een paar kaarsjes aan, dat die subsidie voor de kerkrenovatie er ook echt gaat komen. Daar wordt de 13e over gestemd en ik heb begrepen dat er in ieder geval een paar partijen tegen zijn.
Niek: Dat zal ik zeker doen, Jan. Niet te geloven, als zo’n kans om zeep wordt geholpen.
Toon: En dat heeft er niks mee te maken of ik wel of niet in de kerk kom, maar het zou toch doodzonde zijn als zo’n monument in verval raakt en we over een aantal jaren met een gigantische bouwval midden in ons dorp zitten. Ik moet er niet aan denken!
